Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

Ανακοίνωση του Συμβουλίου Δράσης της ΟΕΝ για το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών της 17ης Απρίλη 2013


Ανακοίνωση του Συμβουλίου Δράσης της ΟΕΝ
για το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών της 17ης Απρίλη 2013
ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ
ΜΙΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ
ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΩΡΑ ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ
ΣΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ!

Το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών της Τετάρτης 17 Απρίλη είναι ιστορικό.
Για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια, οι φοιτητικές κάλπες ανέδειξαν ισόπαλους τους δύο βασικούς πολιτικούς χώρους στη φοιτητική “κοινότητα”, με το σύνολο, όμως, των αριστερών δυνάμεων να βρίσκεται στο κατώφλι της κατάκτησης της πλειοψηφίας των ψήφων.
Από τη μια μεριά βρίσκεται το σύνολο των αριστερών φοιτητικών κινήσεων οι οποίες έφτασαν φέτος στο κορυφαίο ως τώρα σημείο μετά από μια διαχρονική περίοδο ανόδου και από την άλλη την παρακμάζουσα ΔΑΠ που έχει προ πολλού χάσει την παλιά της δύναμη.
  • Πιο συγκεκριμένα, οι αριστερές δυνάμεις στα πανεπιστήμια (ΠΚΣ-ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ κ.ά) έλαβαν συνολικά 25.599 ψήφους, ενώ η ΔΑΠ έλαβε λίγο λιγότερες, δηλαδή 25.592.
  • Συνεπώς τα ποσοστά των δύο βασικών πολιτικών χώρων στα ΑΕΙ της χώρας είναι ουσιαστικά σχεδόν ταυτόσημα, δηλαδή, δηλαδή ο καθένας πόλος έλαβε γύρω στο 37,5% (αθροιστικά 75%).
  • Αντίθετα μέχρι και πέρσι, η ΔΑΠ υπερτερούσε ακόμα αισθητά έναντι των αριστερών δυνάμεων, καθώς στις φοιτητικές εκλογές του 2012 έλαβε ποσοστό 36,9% έναντι 34,3% των ΠΚΣ-ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ κλπ.

Η άνοδος των αριστερών φοιτητικών κινήσεων οφείλεται σαφέστατα στη γενικότερη άνοδο του λαϊκού κινήματος την τελευταία τριετία (και ειδικά τον περασμένο χρόνο, δηλαδή το 2012), η οποία, αν και σε ένα μικρό βαθμό, συμπαρέσυρε και το φοιτητικό κίνημα (πχ συμμετοχή στις γενικές απεργίες, κίνημα κατά νόμου Διαμαντοπούλου, σχέδιο Αθηνά κλπ.).
Ο λόγος για τον οποίο η άνοδος της αριστεράς στα πανεπιστήμια δεν ήταν ακόμα μεγαλύτερη δεν ήταν η «έλλειψη ενότητας», αλλά η έλλειψη ενός διακριτού πόλου συσπείρωσης της όλης στροφής των φοιτητικών μαζών προς τα αριστερά, ο οποίος θα ανέβαζε αισθητά τα εκλογικά ποσοστά του συγκεκριμένου χώρου.
Ένα τέτοιος πόλο φάνηκε για άλλη μια φορά πως δεν μπορεί να αποτελέσει η σταλινική ΠΚΣ του πληγωμένου (μετά τις εθνικές εκλογές του Μάη – Ιούνη του 2012), διασπαστικού και γραφειοκρατικού ΚΚΕ.
Δεν μπορεί να είναι όμως ούτε η Αριστερή Ενότητα (ΑΡΕΝ) η οποία απέτυχε παταγωδώς να καρπωθεί την τεράστια εκλογική επιτυχία του πολιτικού στηρίγματος της (ΣΥΡΙΖΑ), λόγω και της κάμψης της δυναμικής του τελευταίου.
Ένα τέτοιο πόλο θα μπορούσε δυνητικά να αποτελέσει η ΕΑΑΚ, παρότι αποτελεί την πιο κερδισμένη δύναμη των εκλογικών αναμετρήσεων μετά το 2006. Η άνοδος της δικαιώνει σε σημαντικό βαθμό, την επιλογή της Οργάνωσης Επαναστατικής Νεολαίας να συμμετέχει εδώ και πάνω από μία δεκαετία στα σχήματα της. Ωστόσο, η προσπάθεια απόλυτης πολιτικής προσαρμογής της στο κεντριστικό μετωπικό πλαίσιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ολοένα και μεγαλύτερο δεξιόστροφο αλληθώρισμα της προς την ΑΡΕΝ-ΣΥΡΙΖΑ δεν επιτρέπουν μέχρι αυτή την στιγμή κάτι τέτοιο.
Εξάλλου, αποδεικνύεται πως η μαχητικότητα και η ενωτική διάθεση χωρίς ξεκάθαρο επαναστατικό πολιτικό στίγμα δεν αρκούν για τη συσπείρωση των πιο ανυπότακτων δυνάμεων του φοιτητικού κινήματος.
Για ένα τέτοιο στίγμα, πρόγραμμα και στόχο πάλεψε και συνεχίζει να παλεύει η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας εντός και εκτός των σχημάτων της ΕΑΑΚ, τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια και αυτών των φοιτητικών εκλογών. Μέλημα μας ήταν να περάσει μια επαναστατική διεθνιστική γραμμή μέσα στο φοιτητικό κίνημα, η αυτοοργάνωση των φοιτητών μέσα από τις γενικές συνελεύσεις τους, η οργάνωση καταλήψεων – διαδηλώσεων διαρκείας, ο κοινός αντιγραφειοκρατικός συντονισμός με τους εργαζόμενους και ανέργους εργάτες για την μια γενική πολιτική απεργία διαρκείας, για την ανατροπή της ντόπιας και ξένης τρόικας, την εργατική εξουσία και τον παγκόσμιο κομμουνισμό.
Μ' αυτή τη γραμμή παλέψαμε μέσα στα σχήματα της ΕΑΑΚ όπου συμμετέχουμε. Μ’ αυτή τη γραμμή παλέψαμε και όπου αναγκαστικά κατεβήκαμε μόνοι μας, με ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο και μάλιστα έξω από τη «στέγη» της ΕΑΑΚ, όπως συνέβη στην Αρχιτεκτονική του Βόλου, όπου μέλη μας διαγράφηκαν με άθλιο γραφειοκρατικό τρόπο και για απαράδεκτο λόγο από την ΕΑΑΚ Αρχιτεκτονικής αλλά και απ’ όλη την ΕΑΑΚ Βόλου  .Το θετικό αποτέλεσμα του ψηφοδελτίου της ΟΕΝ στην Αρχιτεκτονική Βόλου (7% και 1 έδρα στο ΔΣ) δικαιώνει τη στάση μας και, δυναμώνει την πολιτική βούληση μας να μη δεχτούμε κανένα δεξιόστροφο κεντριστικό γραφειοκρατικό «καπέλο» σε κανένα σχήμα, σε καμία σχολή!

Η σχετική ανθεκτικότητα της ΔΑΠ οφείλεται, κατά πρώτον, στην ύπαρξη ενός μαζικού δεξιού σκληρού πυρήνα που έχει διαμορφωθεί επί δύο και πλέον δεκαετίες στο εσωτερικό της και ο οποίος συντηρείται πλέον και λόγω του γεγονότος ότι η ΝΔ αποτελεί μακράν τη μόνη αξιόπιστη αμιγώς αστική δύναμη διακυβέρνησης στη χώρα.
Από εκεί και πέρα, οι άλλες ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις που έχουν προκύψει εν πολλοίς από τα σπλάχνα της ελληνικής δεξιάς (Ανεξάρτητοι Έλληνες, Χρυσή Αυγή) δεν έχουν ακόμα κατορθώσει να στήσουν φοιτητικές (και γενικότερα συνδικαλιστικές παρατάξεις) και έτσι εξακολουθούν να ψηφίζουν ΔΑΠ.
Τέλος, η ασταμάτητη κατάρρευση της Πασοκικής ΠΑΣΠ έχει ωθήσει διάφορες συντηρητικές φοιτητικές δυνάμεις να στηρίξουν εναλλακτικά τη δεξιά ΔΑΠ.

Η διαμόρφωση μιας αριστερής πλειοψηφίας στα πανεπιστήμια αποτελεί ένδειξη των νέων καθηκόντων που τίθενται στα πιο πρωτοπόρα κομμάτια του φοιτητικού κινήματος.
Αυτά δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να εξαντληθούν σε κάποιες... ακούραστες εκκλήσεις αριστερής ενότητας.
Η ενότητα στη δράση των φοιτητικών δυνάμεων της αριστεράς ενάντια στα αντι-εκπαιδευτικά μέτρα, τα μνημόνια, την τρόικα, την κυβέρνηση κλπ. είναι, πράγματι, αναγκαία και εφικτή σήμερα όσο ποτέ.
Ωστόσο αυτή η ενότητα δε θα έχει κανένα αποτέλεσμα ούτε καν στους επιμέρους στόχους της (πχ να μην περάσει ένας εκπαιδευτικός νόμος) αν δεν σφυρηλατηθεί στη βάση της πολιτικής ανεξαρτησίας του φοιτητικού κινήματος απέναντι στην αστική τάξη, τα κόμματα, τους μηχανισμούς και τα σχέδια της.
Γι' αυτό χρειάζεται η οικοδόμηση μιας τροτσκιστικής οργάνωσης της σπουδάζουσας νεολαίας, της Οργάνωσης Επαναστατικής Νεολαίας.

Σ.Δ. της ΟΕΝ
Αθήνα, 24/4/2013



Τρίτη 16 Απριλίου 2013

Tετάρτη 17 Aπρίλη δικάζεται ο σ. Kυριάκος Mουτίδης - μέλος του EEK και του ΣBEOΔ

Όχι, δεν θα δικαστεί ο αστυνομικός της ομάδας ΔEΛTA που παρ' ολίγον να δολοφονήσει την σ. Aγγελική Kουτσουμπού, όταν επιτέθηκε στους διαδηλωτές του EEK χρησιμοποιώντας τη μοτοσυκλέτα ως όπλο, στις 6 Δεκέμβρη 2009, στην πλατεία Συντάγματος, στην πρώτη επέτειο από τη δολοφονία του μικρού Aλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Oύτε ο συνεπιβάτης της μηχανής αστυνομικός, που με το γκλοπ άφησε μισοπαράλυτο το χέρι του γιατρού σ. Δημήτρη Γεωργίου, που προσπάθησε να δώσει τις πρώτες βοήθειες στην Aγγελική. Ούτε αυτοί που αιματοκύλησαν τη διαδήλωση της 6ης Δεκέμβρη 2009 στην πλατεία Συντάγματος.

Δεν θα δικαστούν ούτε οι αυτουργοί ούτε ο πολιτικός εμπνευστής της βάρβαρης αστυνομικής επιχείρησης, του Δεκέμβρη 2009, ο περιβόητος τότε, ασήμαντος σήμερα, υπουργός-Προστάτης M. Xρυσοχοΐδης του ΠAΣOK, που θέλησε να παίξει τα γνωστά τρομοπαιχνίδια του, όπως φαίνεται απ' τις συνομιλίες που είχε με τον τότε πρεσβευτή των H-A "πέκχαρντ που δημοσίευσε το Wikileaks.

Θα δικαστεί όμως ο Kυριάκος Mουτίδης , ένας από τους συντρόφους που αρνήθηκαν να διαλυθεί το μπλοκ του EEK από τη βάρβαρη και απρόκλητη επίθεση της αστυνομίας.

O Kυριάκος Mουτίδης, μέλος του EEK και του σωματείου βάσης εργαζομένων στις ταχυμεταφορές ΣBEOΔ,

Tετάρτη 17 Aπρίλη 2013 στο Β' 'ριμελές Εφετείο Αθήνας (Λουκάρεως και Αλεξάνδρας) με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος. δικάζεται την

Για την ιστορία θυμίζουμε ότι η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου, επιχείρησε να παρουσιάσει την υπόθεση ως… τροχαίο ατύχημα πριν καν γίνουν ανακρίσεις! H δίκη του… τροχαίου ακόμη δεν έχει προσδιοριστεί. O εισαγγελέας απέρριψε την μήνυση της σ. Aγγ. Kουτσουμπού, όπως και την έφεση στην απόρριψη. Στη διαπλεκόμενη αστική δημοκρατία οι κυβερνητικές, κρατικές, αστυνομικές και δικαστικές αρχές θεωρούν ότι μια υπόθεση βαριάς σωματικής βλάβης που παρ' ολίγον να κοστίσει τη ζωή ενός ανθρώπου δεν πρέπει να κριθεί από τα -δικά τους- δικαστήρια. Eίναι το αποκορύφωμα του κράτους… δικαίου!

Aντίθετα, μια σειρά συντρόφων έχουν συρθεί στα δικαστήρια, και μάλιστα ένας ένας για να μη φαίνεται ότι πρόκειται για θύματα της ίδιας επίθεσης. Δύο σύντροφοι, έχουν παραπεμφθεί με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος, με τον γνωστό κουκουλονόμο. Tρεις σύντροφοι έχουν δικαστεί, οι δυο αθωώθηκαν, ενώ ο σ. Θάνος Ζαμπέτης, οικοδόμος, καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 7 μήνες φυλάκιση.

Aλληλεγγύη στον σ. Kυριάκο Mουτίδη.

Oι δίκες των αγωνιστών να γίνουν του κράτους καταδίκες.

Kάτω τα χέρια από τους αγωνιστές! Nα παύσουν οι διώξεις των συλληφθέντων της 6ης Δεκέμβρη 2009! Nα αθωωθεί ο Kυριάκος Mουτίδης.

Nα καταδικαστούν οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί της δολοφονικής επίθεσης κατά της σ. Aγγελικής Kουτσουμπού!

Όλοι την Tετάρτη 17 Aπρίλη 2013, στις 9 π.μ., στοΒ'ΤριμελέςΕφετείοΑθήνας (ΛουκάρεωςκαιΑλεξάνδρας)

Ανακοίνωση για τις φοιτητικές εκλογές της 17ης Απρίλη 2013


-->
Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας
Ανακοίνωση για τις φοιτητικές εκλογές της 17ης Απρίλη 2013:

ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΕΡΜΑ
ΣΤΙΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΔΕΙΣ ΑΝΑΘΥΜΙΑΣΕΙΣ
ΤΗΣ «ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ» ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Οι φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές της 17ης Απρίλη γίνονται μέσα σε συνθήκες όπου:

  • Οι σχολές μας είτε κλείνουν, είτε υπολειτουργούν. Ο ρόλος των φοιτητικών συλλόγων έχει απαξιωθεί. Το σχέδιο «Αθηνά» είναι η αρχή του ξεριζώματος όλων των ΑΕΙ-ΤΕΙ που «περισσεύουν» ελλείψει κρατικών ή ιδιωτικών πόρων και η συνέχεια της επιχειρηματικοποίησης των σχολών μας και της πολιτικής περιθωριοποίησής μας.

  • Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να σπουδάζουμε σε διαλυμένες σχολές, ούτε να βρούμε δουλειά στην έρημο της μαζικής ανεργίας και της ελαστικής δουλείας. Πετιόμαστε από τις σχολές μας, χωρίς καμία εργασιακή, επαγγελματική και κοινωνική προοπτική.


  • Γινόμαστε θύματα της καταστολής των ΜΑΤ, των Φασιστών της Χρυσής και των τραμπούκων της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ

ΖΟΥΜΕ ΕΝΑ ΤΡΙΠΛΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Ζούμε, δηλαδή, ένα τριπλό αδιέξοδο: Δεν μπορούμε να σπουδάσουμε, δεν μπορούμε να δουλέψουμε, δεν μας «επιτρέπεται» όμως ούτε να αντιδράσουμε!
Ο θάνατος των δύο σπουδαστών από το ΤΕΙ – Λάρισας από δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις, η εισβολή των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ τον περασμένο Δεκέμβρη, το «λουκέτο» στο ¼ των τμημάτων ΑΕΙ –ΤΕΙ της χώρας και η μαφιόζικη δράση των παρακρατικών –φασιστών και μη- στις σχολές (πχ ΤΕΙ – Πάτρας) συμπυκνώνουν τη βαρβαρότητα που βιώνει η μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών αυτής της χώρας εξαιτίας της καπιταλιστικής χρεοκοπίας και των Μνημονίων.
Στόχος της κυβέρνησης της ντόπιας (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) και ξένης (ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ) τρόικας είναι να περικόψει κρατικά κονδύλια για να πληρώνει τους διεθνείς τοκογλύφους, να συντρίψει και τα τελευταία υπολείμματα συλλογικών εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων μας για χάρη των αφεντικών, να τσακίσει τις αντιστάσεις μας, να μας κάνει ανακυκλώσιμα «ανθρώπινα» σκουπίδια, να μας ταπεινώσει.
Έτσι πιστεύει ότι μπορεί να μας κάνει να δεχτούμε: Την ελεεινή δουλειά «με το κομμάτι» ή την ανεργία «με το κιλό», την ιδιωτική «εκπαίδευση» α-λα-καρτ ή την… τύφλα της αμάθειας, τον αργό κοινωνικό «θάνατο» ή τον απευθείας αφανισμό!


ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ

Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας λέει ξεκάθαρα πως:

  • Δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτα επιλέγοντας μεταξύ παρόμοια καταστρεπτικών, για εμάς, προοπτικών. Η επιδείνωση της κρίσης στην Ευρωζώνη μετά την χρεοκοπία της Κύπρου καταρρίπτει τις όποιες αυταπάτες καλλιεργούσαν δεξιά, αλλά και «αριστερά» για διέξοδο από την κρίση μέσα στην ΕΕ και μέσα στον καπιταλισμό!

  • Πρέπει να απορρίψουμε χωρίς όρους τα εργασιακά, εκπαιδευτικά και δημοκρατικά τρίμματα από τα «αποφάγια» του… “Καλλιγούλειου” γεύματος των καπιταλιστών, των πολιτικών κομμάτων και «συνδικαλιστικών» παρατάξεων τους πάνω στις πλάτες μας. Η συντριπτική πλειοψηφία της νεολαίας θα παραμείνει άνεργη ή στην καλύτερη περίπτωση μερικώς απασχολούμενη για τα επόμενα δέκα – είκοσι χρόνια!
  • Να οργανώσουμε την αντίσταση μας προπαντός μέσα από γενικές συνελεύσεις – καταλήψεις - διαδηλώσεις διαρκείας και όχι μέσα από τα διοικητικά συμβούλια των φοιτητικών συλλόγων – σφραγίδες του παλιού εαυτού τους. Για να ανατραπούν τα μέτρα διάλυσης της δημόσιας παιδείας από το φοιτητικό κίνημα. Για να ανατραπούν γενικότερα τα μνημονιακά μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού, μαζί και η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη και οι Τροϊκανοί κηδεμόνες τους από μια γενική πανεργατική πολιτική απεργία διαρκείας και εξέγερση !

  • Να ανοίξει ο δρόμος για τη μόνη κυβέρνηση, τη μόνη εξουσία η οποία μπορεί να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα λαϊκής σωτηρίας με διαγραφή όλου του χρέους, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση και την έξοδο από την Ευρωζώνη / ΕΕ. Για να ανοίξει ο δρόμος για μια εργατική επαναστατική κυβέρνηση της εργατικής εξουσίας.

  • Να συντονιστούμε με τους νέους, τους φοιτητές, τους εργάτες της Ευρώπης για να διαλύσουμε την ΕΕ του κεφαλαίου, για μια ενωμένη Σοσιαλιστική Ευρώπη των κυρίαρχων εργατικών συμοβουλίων! Γιατί διέξοδο δεν θα δώσει η Ευρώπη της Μέρκελ ούτε κανενός άλλου αστού ηγέτη, αλλά ούτε και η επιστροφή σε κάποιο εθνικό καπιταλισμό ή εθνικό «σοσιαλισμό».

ΓΙΑΤΙ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ Ε.Α.Α.Κ. Σ’ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ


Παρότι, τώρα όσο ποτέ, καμία κάλπη δεν μπορεί να εκφράσει τις γιγάντιες αλλαγές που φέρνει η καπιταλιστική χρεοκοπία στη ζωή και τη συνείδηση της σπουδάζουσας νεολαίας, αλλά ούτε και τα πολιτικά καθήκοντα της περιόδου που ζούμε, το αποτέλεσμα φετινών εκλογών στους φοιτητικούς – σπουδαστικούς συλλόγους των ΑΕΙ – ΤΕΙ της χώρας, μπορεί να εκφράσει μια μαζική, αν και συγκεχυμένη, τάση προς την κατεύθυνση της επαναστατικής ρήξης με τον καπιταλισμό. Το βάρος των φετινών φοιτητικών εκλογών δε βρίσκεται μόνο στη συνέχιση του αγώνα ενάντια στο σχέδιο Αθηνά όσο στην πολιτική προετοιμασία του νέου γύρου ταξικής αναμετρήσης που έχουμε μπροστά μας.
Καμία κάλπη δεν μπορεί να εκφράσει τις γιγάντιες αλλαγές που φέρνει η καπιταλιστική χρεοκοπία στη ζωή και τη συνείδηση της σπουδάζουσας νεολαίας, αλλά ούτε και τα πολιτικά καθήκοντα της περιόδου που ζούμε.
Αυτά καθορίζονται από την ανεπιστρεπτί διάλυση της δημόσιας παιδείας, όπως την ξέραμε τα τελευταία είκοσι – τριάντα χρόνια, την παρακμή του “δημοκρατικού” φοιτητικού συνδικαλισμού σε συνθήκες γενικευμένης καπιταλιστικής χρεοκοπίας.
Απ' αυτήν την άποψη, οι φοιτητικές εκλογές είναι μια σημαντική στιγμή της πάλης του φοιτητικού κινήματος για να ανατρέψει τα μέτρα ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, όπως αυτά προβλέπονται στο νέο νόμο – Πλαίσιο, την εξίσωση πανεπιστημίων – κολεγιών και το σχέδιο “Αθηνά”.
Η διέξοδος από τα καυτά προβλήματα των φοιτητών, τη δραματική υπόβαθμιση των όρων και του περιεχομένου των όρων σπουδών τους, η εξαφάνιση κάθε εργασιακής προοπτικής και η σύθλιψη των ελευθεριών τους δεν μπορεί να προέλθει στα πλαίσια του σημερινού πανεπιστημίου, ούτε στα πλαίσια του σημερινού συνδικαλισμού.
Γι' αυτό παλεύουμε:
  • Για την εξουσία των γενικών συνελεύσεων των φοιτητών και το εργατικό και λαϊκό έλεγχο στην τριτοβάθμια εκπαίδευσης
  • για να ανατραπούν όλοι οι αντι – εκπαιδευτικοί νόμοι πριν και μετά τα Μνημόνια
  • για μια ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση, χωρίς εξεταστικούς, ταξικούς ή άλλους φραγμούς
  • για μια πανανθρώπινη ελευθεριακή παιδεία

* Οι μνημονιακές παρατάξεις των ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΑΦΡ δεν μπορούν να προτείνουν καμία λύση στα υλικά, υπαρκτά προβλήματα των φοιτητών. Πάνε χέρι χέρι με τα αστικά κόμματα που έφεραν ως εδώ το λαό με τις πολιτικές του και με το ίδιο το σύστημα που γεννά τις κρίσεις και τις χρεοκοπίες, τον καπιταλισμό. Γι αυτό πρέπει να μαυριστούν.
* Από την άλλη, η ΠΚΣ που διατηρεί μια ιδιοκτησιακή λογική για το κίνημα, μας λέει να ψηφίσουμε «αγωνιστές στα ΔΣ», ενώ ακολουθεί την ίδια διασπαστική και ρεφορμιστική πολιτική που ακολουθεί και στο υπόλοιπο κίνημα.
* Η ΑΡΕΝ από την πλευρά της, μας λέει να περιμένουμε την αριστερή κυβέρνηση να μας σώσει. Η ΟΕΝ λέει ξεκάθαρα ότι στο έδαφος του καπιταλισμού οποιαδήποτε κυβέρνηση, με όποιον επιθετικό προσδιορισμό μπροστά, δεν μπορεί να δώσει λύση.
Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας στηρίζει – ψηφίζει τα ψηφοδέλτια της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης γιατί τάσσεται υπέρ ενός ενιαίου ταξικού μετώπου μέσα στις σχολές, που να παλεύει πάνω σε μια επαναστατική γραμμή. Η στήριξη αυτή δεν είναι άκριτη . Τασσόμαστε κάθετα ενάντια σε εκείνες τις τάσεις εντός ΕΑΑΚ που επιζητούν διακαώς πολιτική –και όχι απλά στοιχειώδη κινηματική- μετωπική δράση με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στην προοπτική μιας αστικής «αριστερής» κυβέρνησης ή έστω μιας μαχητικής ανοχής σε ένα τέτοιο σενάριο. Τασσόμαστε επίσης ενάντια σε όσες δυνάμεις διαχειρίζονται τις εσωτερικές διαφωνίες μέσα στην ΕΑΑΚ με σταλινικού τύπου οργανωτικά μέτρα και θεωρούν ήδη την ΕΑΑΚ παράταξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Τέτοιου τύπου λογικές είναι και αυτές που οδήγησαν στις απαράδεκτες διαγραφές των συντροφισσών της ΟΕΝ, στην Αρχιτεκτονική του Βόλου, με αποτέλεσμα την ανεξάρτητη κάθοδο της ΟΕΝ στη σχολή αυτή.

Παλεύουμε για την πολιτική ανεξαρτησία της επαναστατικής αριστεράς, ο οποίος είναι απαραίτητος όρος για την πολιτική ανεξαρτησία και τη νίκη του μαχόμενου φοιτητικού κινήματος.



Συμβούλιο Δράσης της Ο.Ε.Ν., Αθήνα 14 Απρίλη 2013

Κείμενο παρέμβασης της ΟΕΝ Βόλου στις φοιτητικές εκλογές στην Αρχιτεκτονική Βόλου

      

          
Στον πέμπτο χρόνο της κρίσης και στον τρίτο της μνημονιακής πολιτικής στην Ελλάδα είδαμε να συντελούνται πολλά από εκείνα που το φοιτητικό κίνημα αντιμάχονταν από τα γενοφάσκια του.  Ο νόμος Διαμαντοπούλου και οι  συνέχειες του κατάργησαν από την πίσω πόρτα το άσυλο, οι επιχειρήσεις μπήκαν στις σχολές, τα μνημόνια διέλυσαν τα ταμεία των πανεπιστημίων και τώρα το σχέδιο Αθηνά ξεκίνησε τα λουκέτα. Στα πλαίσια μιας χρεοκοπημένης οικονομίας και ενός χρεοκοπημένου συστήματος, του καπιταλισμού, το δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο βρίσκεται υπό διάλυση. Τον τελευταίο χρόνο ακόμη περισσότερο, είδαμε φοιτητές να πεθαίνουν επειδή δεν είχαν χρήματα για θέρμανση(λάρισα), νεολαίους να βασανίζονται και να ξυλοκοπούνται ως ‘τρομοκράτες’(κοζάνη), μαθητές να συλλαμβάνονται επειδή υπερασπίστηκαν τον πλούτο της περιοχής τους από τα κοράκια των πολυεθνικών(χαλκιδική).
Το κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης καταστέλλει και τρομοκρατεί, αφού με οικονομικούς όρους δεν μπορεί να μας πείσει. Δεν μπορεί να μας πείσει ότι δεν είναι η μισή νεολαία άνεργη. Δεν μπορεί να μας πείσει ότι τα πανεπιστήμια θα μείνουν ανοιχτά. Δεν μπορεί να μας πείσει ότι ακολουθώντας αυτήν την πολιτική θα έρθει ανάπτυξη. Ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες εξελίξεις στην Κύπρο, με την Ε.Ε. να αδυνατεί να δώσει λύση και να διατάζει κούρεμα των καταθέσεων είναι πια φανερό ότι για την πραγματικότητα που ζούμε, από τη μεριά των από πάνω δεν περισσέυουν λύσεις για μας.
Αυτή η αδυναμία τους είναι φανερή σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Από το ότι δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν τις σχολές μας ούτε για τα βασικά, μέχρι το ότι δεν υπάρχει επαρκής σίτιση, στέγαση και μέχρι το ότι κανείς μας δεν ξέρει αν θα χρησιμοποιήσει το πτυχίο για κάτι πέρα από διακοσμητικό. Όμως ο μόνος λόγος για να ασχολούμαστε τις αδυναμίες και τα αδιέξοδα τους δεν είναι άλλος από το να δούμε τη δική μας δύναμη και να περπατήσουμε τους δρόμους της.
Η δική μας δύναμη βρίσκεται στο συλλογικό δρόμο. Βρίσκεται εκεί όπου παλεύεται, οργανώνεται και μπαίνει σε εφαρμογή ένα σχέδιο μάχης που μπορεί και νικάει. Κι αυτό γίνεται μέσα σε ζωντανές συνελεύσεις, ζωντανές καταλήψεις που κάνουν πράξη όσα συζητάνε. Το προηγούμενο διάστημα στη σχολή ζήσαμε την αγωνιώδη προσπάθεια των φοιτητών να βρεθούν στο αμφιθέατρο και να προετοιμάσουν τη δράση τους. Παρά την πανελλαδική κίνηση που υπήρξε και τον αγώνα των ΤΕΙ, το φοιτητικό κίνημα δεν μπόρεσε να κερδίσει μια συνολικότερη μάχη, αφού η τροπολογία πέρασε. Όμως αυτό δεν σημαίνει οτι βρισκόμαστε μπροστά σε μια ήττα, αλλά μπροστά στην επιτακτική ανάγκη να οργανώσουμε τη νίκη βγάζοντας μαθήματα για το πώς διεξάγουμε αγώνες  και το τι χρειάζεται να κάνουμε για να κερδίζουν.
Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι η λύση για το εαυτό μας βρίσκεται έξω από μας. Έτσι και το φοιτητικό κίνημα για να μπορέσει να κερδίσει θα πρέπει να έρθει σε επαφή με τους μοναδικούς του συμμάχους, την εργαζόμενη και άνεργη εργατική τάξη. Γιατί για να πέσει ένας νόμος ,σε περιόδους που το κράτος είναι σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης θα πρέπει να πέσει η κυβέρνηση που το προτείνει και κάθε κυβέρνηση των καπιταλιστών. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας κι εμείς να γίνουμε κομμάτι ανεξάρτητων κέντρων αγώνα που θα την οργανώσουν.
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι οι μορφές πάλης του φοιτητικού κινήματος δεν υποστήριχταν από το αντίστοιχο πολιτικό περιέχομενο. Το φοιτητικό κίνημα αναφέρθηκε σε καταλήψεις διαρκείας με μια στείρα φρασεολογία (βλ.συντονιστικό γενικών συνελεύσεων και καταλήψεων). Τα ΤΕΙ είχαν μπει σε κυλιόμενες καταλήψεις με στενά συντεχνιακά αιτήματα και τα ΑΕΙ έκαναν σαν να μη βλέπουν. Το γεγονός πως το φοιτητικό κίνημα δεν αγκάλιασε τους αγώνες των συναδέλφων στα ΤΕΙ και δεν τους εμπλούτισε, δεν έχει να κάνει με απάθεια αλλά με το ότι δεν παλεύτηκε ένα σχέδιο νίκης που να είναι κατανοητό που πάει και τι κάνει. Όμως τώρα περισσότερο από ποτέ φανερώνεται η αναγκαιότητα να βάλουμε σε εφαρμογή τις καταλήψεις διαρκείας, έτσι όπως τις έχει ανάγκη η εποχή: Ζωντανές, αποφασιστικές, που θα μιλάνε και θα δρουν συνολικά για ότι γίνεται μέσα και έξω από τη σχολή.
Ως ΟΕΝ παλέψαμε στη σχολή να αναδείξουμε αυτά τα ζητήματα όλο τον προηγούμενο καιρό και να προτάξουμε ένα σχέδιο μάχης που να συνδιαλέγεται με τους αγώνες που γίνονται στην πόλη αλλά και το φοιτητικό κίνημα πανελλαδικά.  Η σχολή έχοντας μπει σε προεκλογικό κλίμα παρουσιάζει ‘ξαφνικά’ μια πρωτοφανή κινητικότητα(μέχρι και ΑΦΡ-βλ. ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκε σε προσπάθεια συνέλευσης!). Για μας οι εκλογές, δεν είναι μια τρύπα στο χωροχρόνο που ξαφνικά τα πάντα αρχίζουν να κυλούν με άλλους ρυθμούς. Θεωρούμε πως οι εκλογές είναι άλλη μια μάχη, που τη δίνουμε χωρίς αυταπάτες και έχοντας τες στο μυαλό σαν συνέχεια της ζωής του φοιτητικού κινήματος μέσα στις συνελεύσεις του και τους αγώνες του.
Στη σχολή μας, η πλήρης ανυπαρξία φανερά συντηρητικών και συστημικών δυνάμεων –όπως η ΔΑΠ, η ΠΑΣΠ και το ΑΦΡ- θα έλεγε κανείς πως θα ήταν όρος για πιο προχωρημένη πολιτική κουβέντα και σκέψη στις διαδικασίες του συλλόγου των φοιτητών, όρος μάχιμων συνελεύσεων των φοιτητών της σχολής. Αντ’ αυτού είδαμε τον προηγούμενο καιρό αριστερές δυνάμεις –ΜΑΣ, ΑΡΕΝ και σχήμα ΕΑΑΚ-  να αδυνατούν να αναγνώσουν τη φύση της εποχής, την επειγότητα της κατάστασης που ζούμε και να θεωρούν πως στο φοιτητικό κίνημα αρμόζει ένα τυφλοσούρτι σχετικά με το τι και πως πρέπει να κάνουμε. Αυτή είναι μια τακτική που έχει μόνιμα στραμμένα τα μάτια στις εκλογές, που αδιαφορεί -φανερά ή μη- για τις συνελεύσεις επειδή θεωρεί πως πρέπει να περιμένουμε να αλλάξουν οι εκλογικοί συσχετισμοί. Αυτή η τακτική κρύβει ανικανότητα πολιτικής ανάγνωσης κι ανάλυσης της εποχής που κινείται με ρυθμούς ιστορικών αλλαγών.
Το ΜΑΣ εδώ και καιρό δεν παλεύει την επιτυχία των συνελεύσεων, αναπαράγει μια ξερή λογική περί ‘εκφυλισμού των συνελεύσεων’ και καταλήγει να έρχεται σαν φτωχός συγγενής στις συνελεύσεις(και μόνο αφού έχουν βγει). Μας καλεί να «ψηφίσουμε αγωνιστές στα ΔΣ» αναθέτοντας τους αγώνες απλά στα στελέχη της. Πρόκειται για την αντίληψη του ΚΚΕ που βρίσκεται σε εντελώς άλλο κόσμο και θεωρεί πως το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης αναδιατάσσεται κι όχι ότι καταρρέει υπό το βάρος της παγκόσμιας, δομικής κι ιστορικής καπιταλιστικής κρίσης και χρεοκοπίας. Αυτός είναι ο λόγος που μεταθέτουν την επίλυση των πάντων για «όταν θα πάρει την εξουσία η εργατική τάξη». Δεν αναγνωρίζουν αυτή την πάλη σαν άμεσο σημερινό καθήκον στην διαλεκτική του σύνδεση με κάθε μικρό αγώνα.
Η ΑΡΕΝ αδιαφορεί για τις διαδικασίες των γενικών μας συνελεύσεων, εμφανίζεται με μια μόνιμη γκρίνια για τον τρόπο που αυτές γίνονται χωρίς κείμενα με προτάσεις της, ενώ τελευταία κάλεσε στη δημιουργία επιτροπής αγώνα, λες κι η αρχιτεκτονική είναι μια σχολή που.. κατασπαράσσεται από κυβερνητικές δυνάμεις και γι αυτό ο κόσμος του αγώνα πρέπει να στραφεί στην οργάνωση αντιπαραθετικών με τη συνέλευση οργάνων! Η εμπιστοσύνη της σε μια κυβέρνηση με κορμό την αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και κλαδιά κάθε Καμμένου της δημιουργεί μια στάση αναμονής. Η κυβέρνηση που οραματίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια κυβέρνηση εντός του καπιταλισμού που σαφώς δεν θα μπορεί τίποτα άλλο να κάνει εκτός από το να διαχειριστεί την κρίση για λογαριασμό των καπιταλιστών. Αυτός είναι ο λόγος που συντάσσεται πλήρως με την ξεπουλημένη κι εργοδοτική ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και που διοργανώνει απεργιακές συγκεντρώσεις μαζί με τους εργατοπατέρες των Εργατικών Κέντρων που η μόνη τους έννοια είναι να εκτονώσουν τη λαϊκή οργή.
Με το σχήμα ΕΑΑΚ δίναμε για πολλά χρόνια μαζί τις μάχες τόσο σε επίπεδο εκλογών όσο και σε επίπεδο συνελεύσεων. Η διάσταση ανάμεσα σε ένα σχέδιο μάχης που προτείναμε εμείς ως μέλη της ΟΕΝ και σε μια στάση φοβικής αναμονής που πρότειναν οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έγινε αγεφύρωτη μετά τη σταλινικού τύπου διαγραφή μας από το σχήμα ΕΑΑΚ. Δεν... «επιλέξαμε», όπως παραχαράσσει η Camera Obscura συνεχίζοντας τον σταλινικό της κατήφορο, να μην στηρίζουμε ΕΑΑΚ. Το σχήμα ΕΑΑΚ μας πέταξε απ’ έξω και μάλιστα μέσα από κρυφές διαδικασίες σχήματος, επειδή καταδεικνύαμε στο εσωτερικό του όλες τις λανθασμένες επιλογές και προωθούσαμε μια επαναστατική πολιτική ώστε να μη φτάσει η σχολή στο σημείο να μην παλεύει τίποτα και να μην μπορεί να βγάλει ούτε συνέλευση. Η φοβικότητα και η αδυναμία του σχήματος ΕΑΑΚ εκφράζεται πολύ καλύτερα σήμερα που στις συνελεύσεις προτείνει μονοήμερες καταλήψεις-τουφεκιές με σκοπό τα σπασμωδικά άμαζα κατεβάσματα σε πανελλαδικές πορείες, ίσα για να κουβαλήσει ο σύλλογος την ταμπέλα του στην πορεία και στο πανελλαδικό συντονιστικό. Αυτή φοβικότητα οφείλεται σε μια λάθος ανάγνωση των δυνατοτήτων και των καθηκόντων της εποχής.
Ως ΟΕΝ θεωρούμε ότι η εποχή στην οποία ζούμε είναι γεμάτη από δυνατότητες, τις οποίες όμως πρέπει να αξιοποιήσουμε πριν αυτή μας ξεπεράσει. Βλέπουμε ότι η γενιά μας θα ζήσει την επανάσταση και γι αυτό θα πρέπει να οργανώσουμε τη νίκη της. Για να μην πνιγεί στο αίμα της αντεπανάστασης, των πολέμων, του ναζισμού. Για να ζήσουμε μια ζωή στην οποία θα καλύπτονται οι ανάγκες μας, αφήνοντας όλο το χώρο και το χρόνο στους πόθους και στις επιθυμίες μας. Αυτή είναι μια ζωή στον ελευθεριακό κομμουνισμό.
Με τα μάτια στραμμένα σε ότι χρειάζεται να κάνουμε για να τσακίσουμε το αστικό κράτος και τις φασιστικές του συμμορίες που σβήνουν από το χάρτη το μέλλον μας, δίνουμε τόσο τη μάχη των εκλογών, όσο και τη μάχη των συνελεύσεων που οφείλουν να γίνουν πριν και μετά από αυτές. Καλούμε όλους τους συνάδελφους και κάθε αγωνιστή να βγουμε μπροστά στην πάλη για μαζικές και ζωντανές διαδικασίες. Πρέπει να παλέψουμε όλοι μαζί, αφήνοντας απέξω μόνο τις γραφειοκρατικές κι αντεπαναστατικές λογικές.
Η επόμενη μέρα είναι σήμερα και είναι δική μας: της εκμεταλλευόμενης και καταπιεσμένης νεολαίας κι εργατικής τάξης.



            ΟΕΝ Βόλου