Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008-ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2014: ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ!


ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008-ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2014
 
ΜΠΡΟΣΤΑ
 
ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ!

6 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου η νέα γενιά παραμένει στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής. Δεν είναι μόνο ο Σαμαράς, ο Λοβέρδος και οι Φορτσάκηδες υποτακτικοί τους που στέλνουν τα ΜΑΤ στη Νομική, την ΑΣΟΕΕ και το Πολυτεχνείο ή στα κατειλημμένα σχολεία. Είναι οι διεθνείς “ομόλογοι” τους που συγκαλύπτουν τη δολοφονία του 18χρονου αφροαμερικανού Μάικλ Μπράουν στο Φέργκιουνσον των ΗΠΑ από τις σφαίρες λευκού αστυνομικού. Είναι οι μπάτσοι του Ερντογάν που δολοφόνησαν τον 15χρονο Μπερκίν Ελβάν τον περασμένο Μάρτιο στην Τουρκία, τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο της Τουρκίας όπως έγραψαν οι σύντροφοι μας από την άλλη όχθη του Αιγαίου. Η τραγωδία της “γενιάς του Δεκέμβρη” συμπυκνώνεται -με ιδιαίτερο τρόπο- στο δράμα του φίλου του Αλέξανδρου, Νίκου Ρωμανού ο οποίος έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού διεξάγει έναν αγώνα αξιοπρέπειας, κάνοντας απεργία πείνας διεκδικώντας το δικαίωμα του στις εκπαιδευτικές άδειες.
Η νέα γενιά η οποία δεν έχει κανένα μέλλον πέρα από τη μαζική ανεργία και την ελαστική εργασία είναι στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής γιατί δεν υπάρχουν “ειρηνικά” μέσα για να την ελέγξουν.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 παραμένει η εμβληματική “πρώτη πολιτική έκρηξη της τρέχουσας παγκόσμιας κρίσης”, αλλά η νεολαία διπλά σε όλες τις γενιές των εκμεταλλευμένων και καταπιεσμένων τάξεων έχει συσσωρεύσει σημαντικές εμπειρίες επαναστατικής πάλης τα τελευταία έξι χρόνια. Η εξέγερση στο Φέργκιουνσον που έχει αγκαλιάσει τις ΗΠΑ -το κέντρο του παγκόσμιου καπιταλισμού- στέκεται διπλά στην εξέγερση στο Μεξικό ενάντια στη δολοφονία των 43 φοιτητών από παρακρατικούς και την αστυνομία και την κατάληψη του πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ. Η νεολαία αντιμέτωπη με τις συνέπειες ενός παρατεταμένου και άλυτου παγκόσμιου κραχ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης και αντλεί τα μαθήματα από μια πραγματική ταξική αναμέτρηση στην πάλη της για δουλειά, ελευθερία, μόρφωση, αξιοπρέπεια.
Οι μνήμες από τους αγώνες των μαύρων πανθήρων, το κίνημα ενάντια στον πόλεμο Βιετνάμ στις ΗΠΑ ή το φοιτητικό κίνημα στο Μεξικό συναντούν από τη μακρινή δεκαετία του '60 ένα νέο αναπτυσσόμενο παγκόσμιο επαναστατικό κύμα, τις επαναστάσεις που συγκλόνισαν τον αραβικό κόσμο, το ηρωικό Κομπανί και τον επαναστατικό αγώνα στην Ουκρανία ενάντια στον φασισμό και τον ιμπεριαλισμό.
Δεν έχουμε μπροστά μας απλώς “της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία”. Όλοι οι πυλώνες της οικονομικής και πολιτικής σταθερότητας για να ξεπεραστεί η επαναστατική κρίση της δεκαετίας του '60 και του '70, δηλαδή ότι ονομάστηκε “νεοφιλελευθερισμός”, δεν έχουν απλώς καταρρεύσει, αλλά έχουν μετατραπεί σε παράγοντες διαρκούς αποσταθεροποίησης.
Δεν βρισκόμαστε μπροστά ούτε σε μια νέα εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Αν ο λαός με επικεφαλής τη νέα γενιά εξεγέρθηκε το 2008 ενάντια στην προοπτική μια ζωής χωρίς μέλλον, η ζωή χωρίς μέλλον είναι παρούσα σήμερα. Οι 700.000 νέοι άνεργοι, η επέκταση της ελαστικής απασχόλησης επίσημα στο 1/3 των εργαζομένων, η εκτόξευση της ανεργίας της νεολαίας στο 65% δεν είναι τάσεις, είναι το υπαρκτό πλαίσιο της κοινωνικής ασφυξίας η οποία πλήττει πρώτα από όλους -φυσικά- τη νέα γενιά.
Η καθεστωτική κρίση που εγκαινίασε η εξέγερση του Δεκέμβρη δεν έκλεισε με την άνοδο στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ το 2009. Αντίθετα, το καθεστώς της αστικής εξουσίας έχει μετατραπεί σε ερείπια εξαιτίας της αδυναμίας του να διαχειριστεί τις συνέπειες της χρεοκοπίας του ελληνικού καπιταλισμού.
Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου σήμερα βρίσκεται επικεφαλής των ερειπίων του πολιτικού συστήματος των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών. Η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους που έχει εκτοξευτεί στο 175% του ΑΕΠ, μια νέα συμφωνία με την Τρόικα και νέα μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού (δεκάδες χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο, απελευθέρωση απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, περικοπές συντάξεων, απαγόρευση απεργιών) σύμφωνα με τις επείγουσες ανάγκες της νέας φάσης της χρεοκοπίας του ελληνικού καπιταλισμού δεν συμπίπτει μόνο με μια νέα πολιτική κρίση της καταρρέουσας κυβέρνησης. Συμπίπτει πρωτίστως με τη δυναμική εμφάνιση της νέας γενιάς -και ιδιαίτερα του φοιτητικού κινήματος- στο προσκήνιο της ταξικής πάλης.
Η επιστράτευση του κράτους σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης στο πλευρό της πανεπιστημιακής ελίτ για να καταστείλουν τις αντιδράσεις του φοιτητικού κινήματος ενάντια στον αυταρχισμό, τις διαγραφές φοιτητών και τα νέα λουκέτα στις σχολές εκφράζει τον φόβο της άρχουσας τάξης μπροστά στη μετατροπή των σχολών σε κέντρα αγώνα της νεολαίας και της εργατικής τάξης, όπως εμβρυακά είχε συμβεί το Δεκέμβρη του 2008.
Οι εμπειρίες του εργατικού κινήματος και ολόκληρου του λαού από τις Γενικές Απεργίες του 2010-2012 και τα πέντε χρόνια πάλης ενάντια στα Μνημόνια μπορούν να αποτελέσουν ένα εκρηκτικό μείγμα, αν συνενωθούν με την επαναστατική δυναμική της νεολαίας που προλεταριοποιείται βίαια.
Η 6η Δεκέμβρη του 2014 δεν μπορεί να είναι απλά μια επέτειος. Μπορεί και πρέπει να αποτελέσει κρίσιμο σταθμό της προετοιμασία μιας νέας εξέγερσης.
Το φοιτητικό κίνημα μπορεί να βρεθεί στην πρώτη γραμμή αυτής της προετοιμασίας με ένα σχέδιο δράσης καταλήψεων διαρκείας στα πανεπιστήμια και την μετατροπή τους σε κέντρα αγώνα ολόκληρης της νεολαίας (σπουδάζουσας, μαθητιώσας, εργαζόμενης και άνεργης). Ο μαχητικός αντιγραφειοκρατικός συντονισμός με το σύνολο της εργατικής τάξης στην πάλη για την οργάνωση μιας Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας για την ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου και της Τρόικας στους δρόμους μπορεί να δυναμιτίσει κάθε σενάριο κοινοβουλευτικής διαχείρισης της λαϊκής οργής, ανοίγοντας το δρόμο σε επαναστατικές πολιτικές εξελίξεις.
Ενάντια στην ανθρωπιστική καταστροφή και το κοινωνικό αδιέξοδο, ο μόνος δρόμος που ανοίγεται μπροστά μας είναι αυτός της εξόδου από το ίδιο το σύστημα που προκαλεί το σύνολο των κοινωνικών δεινών. Η ανατροπή του καπιταλισμού, το τσάκισμα του καπιταλιστικού κράτους και η πάλη για μια επαναστατική κυβέρνηση στη βάση της εξουσίας της εργατικής τάξης αποτελεί τη μόνη διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ο παγκόσμιος αταξικός και ανεξουσιαστός ελευθεριακός κομμουνισμός είναι το μόνο σύστημα που μπορεί να διαδεχθεί σε παγκόσμια κλίμακα τον παρακμασμένο καπιταλισμό που απειλεί να μας θάψει κάτω από τα συντρίμμια της κρίσης του.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ-ΕΕΚ

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ!
 
ΣΑΒΒΑΤΟ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2014, 11.30ΠΜ 

ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Διακήρυξη της Συνδιάσκεψης της 23ης Νοεμβρίου 2014


Συμβούλιο Δράσης της ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
Διακήρυξη
της Συνδιάσκεψης της 23ης Νοεμβρίου 2014

Μπροστά 

 
σε μία νέα εξέγερση

στα πανεπιστήμια


Τα καθήκοντα του φοιτητικού κινήματος


  1. Φθινοπωρινό «πραξικόπημα» Σαμαρά-Λοβέρδου-Φορτσάκη στα πανεπιστήμια

Τίποτα δεν είναι ίδιο στα ΑΕΙ-ΤΕΙ της χώρας μετά το “λοκ άουτ” του πρύτανη του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) στη Νομική και την ΑΣΟΕΕ την 13η Νοέμβρη. Τα ΑΕΙ –ΤΕΙ γίνονται ξανά το επίκεντρο της επερχόμενης νεολαιίστικης εξέγερσης.
Γι' αυτό σαράντα ένα χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου που άνοιξε το δρόμο για την ανατροπή της χούντας και επτά χρόνια μετά το μεγαλύτερο φοιτητικό κίνημα της Μεταπολίτευσης που αναχαίτισε την σημαντικότερη έκτοτε απόπειρα ανατροπής των μεταπολιτευτικών κεκτημένων της σπουδάζουσας νεολαίας, η μνημονιακή κυβέρνηση των συντριμμιών της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να τσακίσει πραξικοπηματικά ότι έχει απομείνει από τις λαϊκές ελευθερίες των φοιτητών και γενικότερα της νεολαίας.
Ο «κεντροαριστερός» υπουργός Παιδείας, Λοβέρδος με την πλήρη κάλυψη της κυβέρνησης του:
  • ξεκίνησε το ακαδημαϊκό έτος 2014 -2015 με ευθείες απειλές διαγραφής των “αιωνίων” φοιτητών (Αύγουστος)
  • συνέχισε με την ανακοίνωση νέων “λουκέτων” στις σχολές της περιφέρειες και τις μαζικές μεταγραφές σε εκείνες του κέντρου (Σεπτέμβριος)
  • έπειτα έστειλε τα ΜΑΤ για να πετάξει έξω από την Πρυτανεία τους φοιτητές που αντέδρασαν στην φύλαξη της από εταιρεία Security (Οκτώβριος)
  • ξανάστειλε τα ΜΑΤ στη Νομική και την ΑΣΟΕΕ (Νοέμβριος) για να προλάβει την ενδεχόμενη απόφαση των αντίστοιχων φοιτητικών συλλόγων για κατάληψη κατά τον τριήμερο εορτασμό της 41ης επετείου του Πολυτεχνείου.
  • απέτρεψε δύο φορές υπό την ωμή απειλή της παραβίασης του ασύλου από την αστυνομία, δύο φορές (13 και 14 Νοέμβρη) την σύγκλιση του συντονιστικού γενικών συνελεύσεων των κατειλλημένων σχολών της Αθήνας στο ΕΜΠ.
Μετά τη φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου, ο Φορτσάκης ανακοίνωσε πως από εδώ και στο εξής θα οργανώνονται «ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα» μεταξύ των φοιτητών για να αποφασίζεται ή όχι μία κατάληψη…
Οι 500 και πλέον καταλήψεις σχολείων στις αρχές Νοεμβρίου ενάντια στο Νέο Λύκειο, την Τράπεζα Θεμάτων και τις καταργήσεις ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ αποτελεί την πρώτη απάντηση του μαθητικού κινήματος στην προσπάθεια να κλείσουν και άλλα σχολεία και να πεταχτούν οι μαθητές έξω από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

  • Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στην πρώτη γραμμή του φοιτητικού αγώνα ενάντια στις διαγραφές των «αιωνίων» φοιτητών, συμμετείχε ενεργά στην κατάληψη της Πρυτανείας και πάλεψε για τη συνέχιση της, πήρε μέρος σε όλες τις κινητοποιήσεις ενάντια στο «λοκ άουτ», επιμένοντας κόντρα σε όλες τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς –συμπεριλαμβανομένης και της «εξωκοινοβουλευτικής»- στα πανεπιστήμια στην πάλη για καταλήψεις διαρκείας ενάντια στο σύνολο της αντι-εκπαιδευτικής «μεταρρύθμισης», συντονισμό των γενικών συνελεύσεων των φοιτητών.
Η “φύση” του φοιτητικού κινήματος καθορίζεται -μεταξύ άλλων- από τη φύση του χώρου όπου εδράζεται, δηλαδή το πανεπιστήμιο.
Το φοιτητικό κίνημα έχει νικήσει σε όλες τις αναμετρήσεις, με τις εκάστοτε κυβερνήσεις μεταπολιτευτικά μαζί και στην μεγαλύτερη ως τώρα που ήταν το κίνημα του 2006-2007 ενάντια στο νόμο-πλαίσιο Γιαννάκου και την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος.
Την περίοδο από το 2008 και έπειτα, δηλαδή από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 μέχρι τις Γενικές Απεργίες του 2010-2012 ενάντια στα Μνημόνια, το φοιτητικό κίνημα αν και συμμετείχε στις κινητοποιήσεις, το έκανε με έναν “περιφερειακό” τρόπο, δείχνοντας ότι δεν έχει συγχρονιστεί με τις εξελίξεις στο πανεπιστήμιο. Το πανεπιστήμιο αν και παραμένει δημόσιο, έχει “αποσυνδεθεί” από την αγορά εργασίας, μιας και αυτή κυριαρχείται ολόενα και περισσότερο από τους ανέργους και τους μερικώς απασχολούμενους χαμηλής ειδίκευσης.
Από το πανεπιστήμιο η νεολαία ωθείται στην ανεργία και έτσι στη βίαιη προλεταριοποίηση.
Ζητούμενη είναι για την ΟΕΝ η άμεση σύνδεση του αγώνα των φοιτητών για όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας τους μέσα στα πανεπιστήμια (πχ. υποχρηματοδότηση, συγχωνεύσεις/καταργήσεις σχολών, νέοι οργανισμοί) με τον αγώνα όχι απλά για την ανάκτηση κάποιων ανύπαρκτων επαγγελματικών ή εργασιακών δικαιωμάτων ή ακόμα και την κατάκτηση νέων, αλλά για την κατάργηση της μισθωτής δουλείας χωρίς την οποία δεν πρόκειται να επιβιώσουν οι νέοι σήμερα -είτε είναι, είτε όχι απόφοιτοι της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Ο αγώνας αυτός είναι αξεδιάλυτα δεμένος με τον αγώνα ενάντια στη διορισμένη -από την κυβέρνηση- διοίκηση του πανεπιστημίου, το Υπουργείο, την κυβέρνηση και την Τρόικα που μεθοδεύουν την επίθεση ενάντια στη νεολαία. Στόχος μας είναι η ανατροπή όλων των δεδομένων σχέσεων στο εσωτερικο του πανεπιστημίου με την οικονομία και την κοινωνία, για ένα αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο.
Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας συμμετέχει -κριτικά- στα σχήματα της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, αλλά ταυτόχρονα οι δυνάμεις της διατηρούν την ανεξαρτησία τους και παρεμβαίνουν αυτοτελώς μέσα στο φοιτητικό κίνημα κάθε στιγμή. Παλεύουμε η ΕΑΑΚ ως το μέτωπο των δυναμέων της επαναστατικής αριστεράς μέσα στα πανεπιστήμια να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή κάθε αγώνα της νεολαίας, κόντρα σε κάθε τάση ενσωμάτωσης του φοιτητικού κινήματος ή υποταγής σε οποιοδήποτε σχέδιο ταξικής συνεργασίας.
Μόνο η αυτοοργάνωση των φοιτητών μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, η ενότητα στη δράση όλων των αγωνιζομένων δυνάμεων, οι καταλήψεις, οι διαδηλώσεις, η αυτοάμυνα απέναντι στους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς και τους φασίστες, και προπαντός η πολιτική ανεξαρτησία απέναντι στην αστική τάξη, τα κόμματα της και τις φοιτητικές παρατάξεις της μπορεί να ανοίξει το δρόμο για μια νικηφόρα αναμέτρηση με την κυβέρνηση των Τροϊκανών.




2. Γιατί τώρα αυτή η λυσσασμένη επίθεση κατά της νεολαίας ;

Γιατί η κάτι παραπάνω από…ραγδαία κλιμάκωση της έντασης στις σχέσεις κυβέρνησης – φοιτητικού κινήματος την οποία ζούμε τελευταία, με πρωτοβουλία της πρώτης δεν οφείλεται στην «συγκρουσιακή» ιδιοσυγκρασία του πρύτανη του ΕΚΠΑ, Φορτσάκη, ή ακόμα και του υπ. Παιδείας και εκλεκτού του Δημοσιογραφικού Ομίλου Λαμπράκη (πχ Το Βήμα) Λοβέρδου που έχει δώσει τα χειρότερα δείγματα ως τώρα σε βάρος του λαού ως Υπουργός Εργασίας (αύξηση ορίου συνταξιοδότησης στα …67 χρόνια) ή ως Υπ. Υγείας (πχ εισαγωγή εισιτηρίου 5 ευρώ στα νοσοκομεία, στιγματισμός οροθετικών γυναικών).
Η εν εξελίξει λυσσασμένη επίθεση στην φοιτητική νεολαία ειδικά και στη νεολαία γενικότερα αποτελεί ταξική επιλογή της καταρρέουσας κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου λόγω της νέας φάσης χρεοκοπίας στην οποία έχει εισέλθει ο ελληνικός καπιταλισμός.
Προσοχή! Όπως και το 2011, ενώ ο ελληνικός καπιταλισμός βρισκόταν στην α’ φάση της χρεοκοπίας του, ήταν η νέα γενιά εκείνη που πλήρωσε πρώτη το πρώτο άγριο μέτρο λιτότητας (μείωση 20% του κατώτατου μισθού για τους νεοπροσλαμβανόμενους), έτσι και τώρα που ελληνικός καπιταλισμός βυθίζεται παραπέρα στην κρίση, η κυβέρνηση επιλέγει τη νεολαία για να κάνει τα νέα αντιδραστικά της «πειράματα» (μαζικές διαγραφές «αιωνίων» φοιτητών, αυταρχικοί νέοι «οργανισμοί» κλπ.).

Γιατί βρισκόμαστε σε νέα φάση χρεοκοπίας;
Η οριακή “ανάκαμψη” που εμφανίζει κατά το β' τρίμηνο του 2014 (Μάιος – Ιούλιος 2014) οφείλεται αποκλειστικά στη έξωθεν αυξημένη τουριστική κίνηση το περασμένο καλοκαίρι, την ίδια στιγμή που όλοι οι άλλοι μεγάλοι κλάδοι της οικονομίας οι οποίοι κατά κανόνα απασχολούν πιο ειδικευμένο προσωπικό –δηλαδή τους αποφοίτους των ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας- συνεχίζουν να βυθίζονται στην ύφεση (πχ βιομηχανία, οικοδομικο –κατασκευαστικός τομέας) λόγω της συνεχιζόμενης πτώσης της εγχώριας ζήτησης αλλά πλέον και λόγω της πτώσης της ζήτησης από το εξωτερικό (επιβράδυνση και στην ευρωζώνη μετά τις «αναπτυσσόμενες» οικονομίες). Οι εισαγωγές έχουν πάρει πάλι τα πάνω τους, λόγω της σύνθλιψης της εγχώριας παραγωγής ανοίγοντας –σε συνδυασμό με την υποβόσκουσα «ενεργειακή κρίση» (λόγω γεωπολιτικών αναταραχών σε Ρωσία, Μέση Ανατολή)- το δρόμο σε πληθωριστικές πιέσεις που θα εξανεμίσουν όποιο εισόδημα αφήσει όρθιο η νέα λιτότητα που έρχεται.
Τι είναι μπροστά μας;
Το σύντομο και εύθραυστο θερινό «διάλλειμα» στην ύφεση έχει ήδη… τελειώσει όπως δείχνει το έλλειμμα ρεκόρ για την τελευταία δεκαπενταετία στο ισοζύγιο απασχόλησης τον περασμένο Οκτώβριο. Οι «καθαρές» απολύσεις ξεπέρασαν τις …66.000 μέσα σ’ ένα μήνα, τσακίζοντας (μαζί με τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών) τα έσοδα των φορέων κοινωνικής ασφάλισης, του κράτους (σ.σ. από φορολογία εισοδήματος, ΦΠΑ κλπ.) και των τραπεζών.
Γι’ αυτό, το τέλος του καλοκαιριού βρίσκει το ληξιπρόθεσμο ιδιωτικό χρέος προς ταμεία, τράπεζες, εφορία στα 165 δις. ευρώ, δηλαδή στο κατώφλι του …100% του ΑΕΠ της χώρας.
Έτσι η νεολαία, μαζί και η σπουδάζουσα, έχει στο κεφάλι της όχι μόνο ένα μη – βιώσιμο «δημόσιο» χρέος που αντιστοιχεί στο 175% του ΑΕΠ αλλά άλλο ένα, το ιδιωτικό, που αντιστοιχεί στο 90% του ΑΕΠ. Οποιαδήποτε «διαγραφή» και αν γίνει, είτε στο δημόσιο, είτε στο ιδιωτικό, στα πλαίσια του καπιταλισμού θα την πληρώσει τελικά η εργατική τάξη και η νεολαία της. Η διαγραφή χρεών θα φέρει νέα υποτίμηση των περιουσιών, την πλήρη ισοπέδωση της μικροαστικής τάξης, νέα άνοδο της ανεργίας, μείωση των μισθών και «ελαστικοποίηση» των εργασιακών σχέσεων. Το νέο «Μνημόνιο» που ετοιμάζουν αυτές τις μέρες η τρόικα και η κυβέρνηση δεν προβλέπει μόνο μία νέα πιθανή «αναδιάρθρωση» του ελληνικού δημοσίου χρέους αλλά και την επιτάχυνση μιας σειράς βασικών μέτρων λόγω της συνέχισης της ύφεσης στην Ελλάδα: Τη διάλυση των επικουρικών ασφαλιστικών ταμείων, την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα και την ιδιωτικοποίηση του δημοσίου σε όλες του τις εκφάνσεις (πχ ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, «μόνιμη κινητικότητα» δημοσίων υπαλλήλων, εξίσωση αμοιβών ιδιωτικών – δημοσίων υπαλλήλων κλπ.)
Γι’ αυτό, κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι που ο ελληνικός Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) προχωρά σε ρήξη με όλους τους άλλους «κοινωνικούς εταίρους» (ΓΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ).
Η τριπλή αυτή αδυναμία των καπιταλιστών στην Ελλάδα να προσαρμόσουν την ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση στις επείγουσες απαιτήσεις της νέας φάσης της χρεοκοπίας που έχει μπει ο ελληνικός καπιταλισμός οδηγεί –όπως δείχνουν τα γεγονότα του φθινοπώρου– σε ρήξη στις σχέσεις φοιτητικού κινήματος-πανεπιστημιακής ελίτ (βλέπε κόντρα φοιτητικών συλλόγων-Φορτσάκη) και προπάντος σε μια ευθεία ρήξη φοιτητικού κινήματος-κυβέρνησης. Το γεγονός ότι αυτή η ρήξη συμπιπτεί χρονικά με μια ραγδαία αναδυόμενη πολιτική κρίση/κατάρρευση τελευταίας μνημονιακής κυβέρνησης θέτει επαναστατικά καθήκοντα στις αναπτυσσόμενες φοιτητικές κινητοποιήσεις τα οποία αν δεν αντιμετωπίσει μαζί φυσικά με ολόκληρο το εργατικό κίνημα δεν θα μπορέσει να δώσει τη μάχη ούτε για τα δικά του “ιδιαίτερα ζητήματα”.
  • Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας θεωρεί πως πίσω από την τρέχουσα σύγκρουση φοιτητικού κινήματος – υπ. Παιδείας και κυβέρνησης βρίσκεται η σύγκρουση μεταξύ εργασίας – κεφαλαίου.
Η μαζική προλεταριοποίηση που φέρνει η μαζική και μακροχρόνια ανεργία των νέων σε συνθήκες αξεπέραστης εδώ και επτά χρόνια, παγκόσμιας και εθνικής καπιταλιστικής κρίσης βάζει ταξικά εργατικά επαναστατικά καθήκοντα και στους φοιτητές.
Καμία αύξηση δεν πρόκειται να δοθεί στην κρατική χρηματοδότηση χωρίς τη διαγραφή ολόκληρου του κρατικού χρέους προς τους ξένους δανειστές, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Καμία έρευνα και παιδεία δεν μπορεί να υπάρξει προς όφελος του λαού, χωρίς την επαναστατική ρήξη με τον καπιταλισμό σε εθνική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια κλίμακα και την κοινή εργατική πάλη για τον παγκόσμιο κομμουνισμό, χωρίς την εργατική εξουσία.
Η μόνη διαγραφή ιδιωτικού χρέους που μπορεί να ωφελήσει τη νεολαία είναι εκείνη που θα προκύψει από την απαλλοτρίωση εκείνων στους οποίους «χρωστάμε» και πρώτα απ’ όλα τις τράπεζες.
Η δική μας γενιά θα είναι «χαμένη» αν δεν κατανοήσει τη φύση της επίθεσης που σήμερα δέχεται και δεν παλέψει για να την ανατρέψει, μαζί με τους φορείς της.



3. Τι να κάνουμε ;
Είναι γι’ αυτό που η τρέχουσα κλιμάκωση της επίθεσης της καταρρέουσας κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου που βρίσκεται επικεφαλής ενός μισο-διαλυμένου αστικού κράτους και ενός χρεοκοπημένου και παρακμασμένου καπιταλισμού, απέναντι στους φοιτητές συμπυκνώνει, στην πιο αποκρουστική μορφή της:

  • την επίθεση που επιδιώκει να εξαπολύσει η κυβέρνησης των Τροϊκανών πάνω σε όλο το λαό.
Πριν απολύσει δεκάδες χιλιάδες εργαζομένων στο Δημόσιο μέσω της αξιολόγησης με ποσοστώσεις (σ.σ. « μη – αποδοτικό» το 15%) και των καταργήσεων υπηρεσιών ή στον ιδιωτικό τομέα μέσω των ομαδικών απολύσεων, επιχειρεί να διαγράψει πάνω από 150.000 «αιωνίους» φοιτητές. Πριν περάσει το νέο αντιδραστικό συνδικαλιστικό νόμο για τους εργαζομένους, η κυβέρνηση επιχειρεί να περάσει ένα ακόμα πιο αντιδραστικό «οργανισμό» στα ΑΕΙ –ΤΕΙ. Πριν συγχωνεύσει και άλλους δημόσιους οργανισμούς, επιχειρεί να βάλει «λουκέτο» και σε άλλες σχολές πέραν εκείνων που έβαλε το 2012, με το «σχέδιο Αθηνά»!

  • την αδυναμία των από πάνω να ελέγξουν με «ειρηνικό» τρόπο την κατάσταση η οποία διαμορφώνεται ειδικά για τους νέους λόγω της καπιταλιστικής χρεοκοπίας.
Σε συνθήκες όπου δύο στις τρεις προσλήψεις είναι μερικής απασχόλησης, πάνω από τους μισούς νέους 15 – 35 ετών είναι άνεργοι και ένας στους τρεις εργαζόμενους έχει καλύτερη εκπαίδευση από εκείνη που απαιτεί η θέση εργασίας του, τι εργασιακό μέλλον μπορούν να έχουν 700.000 “αιώνιοι”, ενεργοί φοιτητές και απόφοιτοι ΑΕΙ - ΤΕΙ; Σίγουρα, κανένα, στα πλαίσια – τουλάχιστον - του καπιταλισμού.
Ούτε η μετανάστευση δίνει κάποια διέξοδο. Πχ Το 2013, λιγότεροι από… 20.000 ενήλικες Έλληνες έφυγαν για τη Γερμανία. Η Γερμανία αποτελεί τη βασική χώρα-προορισμό από την Ελλάδα και ο αριθμός είναι πολύ μικρός σε σύγκριση με τους νέους 700.000 άνεργους από το 2008 μέχρι σήμερα, για να συγκροτήσει μεταναστευτικό ρεύμα.

Η αδυναμία των καπιταλιστών να ελέγξουν τη νεολαία με “ειρηνικά” πολιτικά μέσα οδηγεί στην επιστράτευση του κράτους σε διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την καταστολή της νεολαίας.

Γι' αυτό διαγράφονται σχεδόν οι μισοί φοιτητές των ΑΕΙ-ΤΕΙ, γι' αυτό στοιβάζονται οι υπόλοιποι στις σχολές των μεγάλων πόλεων της χώρας, γι' αυτό χτυπιούνται όσοι φοιτητές σηκώνουν κεφάλι ενάντια σ' αυτό το αδιέξοδο, όπως βλέπουμε εδώ και είκοσι μέρες. Η σύγκρουση αυτή στη δημόσια εκπαίδευση γίνεται πιο άγρια καθώς η ιδιωτική εκπαίδευση χρεοκοπεί (βλ. χρέη ιδιωτικών κολεγίων προς ΙΚΑ) και αδυνατεί να αποτελέσει «εναλλακτική» λύση για τους νέους που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πετάγονται εκτός δημόσιας εκπαίδευσης. Επτά χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου – πλαισίου (Γιαννάκου), τα ΑΕΙ-ΤΕΙ βρίσκονται σε χειρότερη κρίση από εκείνη που επιχείρησε ο νόμος – πλαίσιο να αντιμετωπίσει για χάρη του κεφαλαίου.

  • Την αδύνατη πλέον αντιμετώπιση της κρίσης στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση με ευρωπαϊκά διεθνή καπιταλιστικά μέσα.
Η διαδικασία της Μπολόνια που στόχο είχε την ανάπτυξη ενός Κοινού Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΚΕΧΑΕ) έχει αποτύχει μαζί με την όλη διαδικασία ενοποίησης της Ε.Ε., όπως φάνηκε με τη χρεοκοπία της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και της Κύπρου και, τελευταία, με το φιάσκο της πολιτικής της Ε.Ε. στην Ουκρανία.
Οι «φιλόδοξες» υποδείξεις του ΚΕΧΑΕ και της Στρατηγικής της Λισσαβόνας που ήθελαν (και) την ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση να ανταγωνίζεται «στα ίσα» την βορειο-αμερικάνικη, ινδική και κινεζική (στην «έρευνα και ανάπτυξη», στην ανάπτυξη του εξειδικευμένου επιστημονικού δυναμικού κλπ.) έχουν αντικατασταθεί από εξίσου αδιέξοδες ως τώρα ανελαστικές μνημονιακές εντολές της τρόικας που απαιτούν μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, κλείσιμο σχολών και στροφή στη «δυαδική εκπαίδευση» χαμηλού κόστους και ανύπαρκτων εργασιακών (πόσο μάλλον επαγγελματικών «δικαιωμάτων») σε σύνδεση με την φασόν – παραγωγή.


  • Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας πιστεύει πως μόνο μία διεθνής και διεθνιστική επαναστατική διέξοδος υπάρχει από τη σημερινή κρίση στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Παλεύουμε για τον διεθνή συντονισμό των φοιτητών για να ανατραπούν τα μέτρα ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, για μια πανανθρώπινη ελευθεριακή παιδεία σε ένα πανανθρώπινο ελευθεριακό κομμουνισμό. Η ΟΕΝ θα δώσει όλες τις δυνάμεις της για την οργάνωση της 2ης διεθνούς συνάντησης επαναστατικής νεολαίας το 2015 (η 1η έγινε στην Αθήνα φέτος).
Παράλληλα παλεύουμε για την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και για μία ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση, χωρίς ταξικούς και εξεταστικούς φραγμούς, την αυτοδιαχείριση του πανεπιστημίου κάτω από εργατικό έλεγχο στα πλαίσια της εξουσίας της εργατικής τάξης. Γι’ αυτό η ΟΕΝ την ίδια στιγμή που επικεντρώνει την πάλη της στα ΑΕΙ-ΤΕΙ καλεί όλη τη μαχόμενη φοιτητική πρωτοπορία σε μία καμπάνια στους χώρους της ιδιωτικής εκπαίδευσης, της δημόσιας δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και των σχολών μαθητείας του ΟΑΕΔ και τα ΚΕΚ-ΙΕΚ.
Η ΟΕΝ καλεί όλες τις μαχόμενες δυνάμεις της εργατικής τάξης να συγκεντρώσουν την ισχύ τους σε ένα πανελλαδικό ανεξάρτητο κέντρο αγώνα, σε ένα ενιαίο ταξικό μέτωπο για να ανατραπούν τα μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού, η κυβέρνηση και η τρόικα, να σπάσουμε τα δεσμά της ΕΕ και του ΔΝΤ με την κατάκτηση της εργατικής εξουσία και μίας επαναστατικής σοσιαλιστικής διεξόδου από τον καπιταλισμό.
Ο επαναστατικός μαρξιστικός επανεξοπλισμός του φοιτητικού κινήματος και ολόκληρου του κινήματος της νεολαίας είναι αναγκαίος όρος για την προετοιμασία και την οργάνωση της νίκης. Καλούμε κάθε φοιτητή, κάθε φοιτήτρια να ενταχθεί στην Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας, στην υπόθεση της πάλης για την οικοδόμηση μιας μαζικής επαναστατικής μαρξιστικής οργάνωσης νεολαίας.

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014

ΑΜΕΣΗ ΑΘΩΩΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ Ζ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ (Λουκάρεως 14) ΤΕΤΑΡΤΗ 12/11, 9πμ



‘’Αφορμή της σύλληψης μου, η συμμετοχή σε διαδήλωση υπεράσπισης του εργαζόμενου και μη πολίτη, έχοντας περίεργο κούρεμα και σακίδιο. Αιτία, ο παραδειγματισμός…’’

γράφει σε επιστολή του, το 2010 ο Μάριος Ζ. προφυλακισμένος στην Α’ πτέρυγα, των φυλακών Κορυδαλλού, για 43 μέρες, μετά από τη σύλληψή του, σε μια απ' τις πιο μαζικές πανελλαδικές απεργιακές κινητοποιήσεις, στις 11 Μαρτίου του 2010, ενάντια στα πρώτα μέτρα του μνημονίου. Ο Μάριος με μόνο ενοχοποιητικό στοιχείο τις καταθέσεις των αστυνομικών που τον συνέλαβαν, παραπέμπεται σε δίκη, φορτωμένος με κατηγορίες σε επίπεδο κακουργήματος, με το δικαστικό σώμα, σε διατεταγμένη υπηρεσία, να παρακάμπτει όλο το υλικό, αποτελούμενο από αυτόπτες μάρτυρες, φωτογραφίες και βίντεο, που όχι απλά αναιρούν τις καταθέσεις των αστυνομικών και αθωώνουν το Μάριο, αλλά αποκαλύπτουν και την πραγματική αιτία της τακτικής των μαζικών συλλήψεων, ως μορφή καταστολής ενός κράτους σε διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Αιτία ο παραδειγματισμός…” αφού, καμιά άλλη επιλογή για να «στερεωθεί» δεν έχει μια κυβέρνηση, που οδήγησε το λαό στην εξαθλίωση, την ανεργία, στη φτώχεια και στις αυτοκτονίες παίρνοντας συνεχώς νέα εξοντωτικά μέτρα, πέρα από το να κατασκευάζει ενόχους, να εφαρμόζει ωμή βία στις διαδηλώσεις και σε συνεργασία με το δικαστικό σύστημα να εξοντώνει με ποινικές διώξεις όσους αντιστέκονται. Μια τακτική η οποία δε στοχεύει σε τίποτε άλλο, από το να προλάβει γενικευμένες αντιδράσεις, να σπείρει το φόβο, να εξουθενώσει όσους αγωνίζονται, να συκοφαντήσει αυτούς που εξεγείρονται, μέσα από ψεύτικα κι εξωπραγματικά κατηγορητήρια, που παραπέμπουν σε δίκες αθώους, με μόνα αποδεικτικά στοιχειά τις καταθέσεις ΑΥΤΩΝ που διεμβολίζουν διαδηλωτές με τις μηχανές, ξυλοκοπούν φοιτητές και μαθητές και βασανίζουν γυναίκες μέχρι πνιγμού για να αποσπάσουν DNA στα κολαστήρια της ΓΑΔΑ. Δεν πάει πολύς καιρός που είδαμε τις αγωνιζόμενες καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ να παραπέμπονται κι αυτές σε δίκη με γελοίες κατηγορίες, όπως αυτή της “απρόκλητης σωματικής βλάβης’’ σε πάνοπλους αστυνομικούς των ΜΑΤ, υπό τον φόβο, μήπως ο αδιάκοπος τους για επιβίωση κι αξιοπρέπεια γίνει η αφορμή για μια συντονισμένη κινητοποίηση της εργατικής τάξης.

Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, τρέμει μπροστά σε μια γενικευμένη κινητοποίηση του λαού, μπροστά σε μια εξέγερση που θα τους ανατρέψει στους δρόμους και όχι περιμένοντας τις κάλπες. Εμείς απ’ την μεριά μας οφείλουμε να παλέψουμε για το συντονισμό όλων των κομματιών της εργατικής τάξης, των εργαζομένων, των ανέργων και της νεολαίας, για μια Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, για την ανατροπή της κυβέρνησης και να ανοίξει το δρόμο για την επαναστατική ανατροπή του γερασμένου πια, χρεοκοπημένου καπιταλισμού.

Στο πρόσωπο του Μάριου δικάζεται ολόκληρη η νεολαία που αγωνίζεται για τη ζωή της. Μια ζωή που δε χωρά στη χρεοκοπία τους και στη μαζική ανεργία στην οποία έχουν καταδικάσει μια ολόκληρη γενιά. Στο πρόσωπο του Μάριου δικάζονται όλοι οι νέοι άνθρωποι που σηκώνουν κεφάλι μαζί με την εργατική τάξη, βγαίνουν στους δρόμους και διεκδικούν το δικαίωμα τους να ζουν και να ονειρεύονται. Σε κάθε απόπειρα του κράτους να απομονώνει αγωνιστές και να τους καταδικάζει με συνοπτικές διαδικασίες, εμείς στεκόμαστε πλάι τους, με όπλο μας την αλληλεγγύη, κάνοντας ξεκάθαρο πως δεν αφήνουμε ούτε έναν σύντροφο μας στα χέρια τους. Ο αγώνας ενάντια στην καταστολή και την τρομοκρατία και η έμπρακτη αλληλεγγύη, είναι κομμάτι της πάλης μας για μια άλλη κοινωνία που θα την οργανώνουν οι ανάγκες και οι επιθυμίες μας και όχι η εκμετάλλευση και η καταπίεση.

ΑΜΕΣΗ ΑΘΩΩΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΖΕΡΒΑ!

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

konservokouti-oen.blogspot.com / www.eek.gr

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

Νίκη στις καταλήψεις των μαθητών


Κάτω το νέο σχολείο – Κάτω η κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων

Από την πρώτη μέρα κατάληψης σε πάνω από 500 σχολεία σε όλη τη χώρα και ο Λοβέρδος άρχισε τις απειλές ενάντια στους αγωνιζόμενους μαθητές συνεχίζοντας στην ίδια γραμμή που είχε και η κυβέρνηση τις προηγούμενες εβδομάδες ενάντια στις κινητοποιήσεις των φοιτητικών συλλόγων. Αυτός που πετάει έξω από τα σχολεία τους μαθητές, αυτός που διαγράφει φοιτητές από τις σχολές, αυτό που θέλει να διαλύσει το άσυλο, αυτός ισχυρίζεται πως οι καταλήψεις είναι κάτι το εθιμοτυπικό. Αν όντως είναι έτσι τότε γιατί στέλνουν μπάτσους να κάνουν προληπτικές συλλήψεις και να χτυπήσουν μαθητές στη Θεσσαλονική, γιατί προσπαθούν να τρομοκρατήσουν το μαθητικό κίνημα με κάθε μέσο.

Όμως οι νόμοι και οι κανονισμοί του υπουργείου για τις “χαμένες” μέρες μαθημάτων και τις αυτεπάγγελτες ποινικές διώξεις όσων συμμετέχουν στις καταλήψεις δεν πρόκειται να λύσουν κανένα ζήτημα της υπό κατάρρευση δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αντίθετα όλα τα σχέδια της κυβέρνησης για το “νέο σχολείο” οξύνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση και δημιουργούν ακόμα μεγαλύτερα ρήγματα στις ζωές των μαθητών.

Από όπου και να το πιάσεις βρομάει. Από τη μία μεριά το Γενικό Λύκειο με την τράπεζα θεμάτων και τις εξετάσεις σε κάθε βήμα πετάει στην άκρη όλους όσους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν δέκα ώρες φροντιστήρια την ημέρα Αν δεν υπήρχε η κρίση θα ήταν η χαρά του κάθε ιδιοκτήτη φροντιστηρίου. Και από την άλλη, μέρα με την μέρα διαλύουν ό,τι έχει απομείνει από τα ΕΠΑΛ. Καταργούν ειδικότητες, κλείνουν τμήματα και σα να μην έφταναν όλα αυτά, πριν από λίγες μέρες ο Λοβέρδος δήλωσε ότι ο αριθμός των μαθητών που φοιτούν στα ΕΠΑΛ είναι μεγάλος και εξαιτίας αυτών διαταράσσεται η «εύρυθμη παιδαγωγική λειτουργία των σχολείων».

Ο μόνος δρόμος που δείχνουν στους μαθητές και συνολικότερα στη νεολαία είναι οι ουρές ανέργων στους ΟΑΕΔ και η μικρής διάρκειας και κακοπληρωμένες δουλειές του ποδαριού ή των 5μηνων προγραμμάτων για τους ανέργους. Και για όποιους δεν ανέχονται την υποθήκευση όλης τους της ζωής για χάρη του παρηκμασμένου και χρεοκοπημένου καπιταλισμού στέλνουν τα ΜΑΤ και τις μονάδες καταστολής να τους τσακίσουν.

Η ζωή μας δεν μπορεί να συμβαδίσει με τον καπιταλισμό που μέσα στην επιθανάτια αγωνία του σπέρνει κρίσεις, πολέμους και πρωτοφανή κοινωνική καταστροφή σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Η μόνη λύση είναι να οργανωθούμε για να τον ανατρέψουμε. Σύμμαχοι μας είναι η εργατική τάξη και όλοι οι εργαζόμενοι που πλήττονται και καταστρέφονται από την κρίση και τα μέτρα της κυβέρνησης.

Καταλήψεις διαρκείας σε σχολεία και σχολές μαζί με όλη την εργατική τάξη για να αποτρέψουμε την καταστροφή των ζωών μας. Για την οργάνωση μιας Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας και την ανατροπή της κυβέρνησης και της τρόικας, για να ανοίξει ο δρόμος για μια εργατική κυβέρνηση στηριγμένη στα όργανα της εργατικής εξουσιας, στο δρόμο για τον ελευθεριακό κομμουνισμό.


Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας

konservokouti-oen.blogspot.com / konservokouti@yahoo.gr
eek.gr

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ

Οι καταλήψεις σε σχολεία και σχολές όχι μόνο φωτίζουν τις μνήμες της πάλης της νεολαίας, αλλά χαράζουν τους νέους δρόμους της εξέγερσης της νέας γενιάς. Οι φοιτητές και οι μαθητές βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης όχι απλώς με τον φασίζοντα άθλιο υπουργό παιδείας Λοβέρδο, αλλά πρωτίστως με την ίδια τη λαομίσητη και ετοιμόρροπη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.

Η ανάπτυξη αυτού κινήματος μπορεί να γίνει η σπίθα που θα προκαλέσει μια ολόκληρη κοινωνική πυρκαγιά και αυτό οι κρατούντες το γνωρίζουν πολύ καλά. Όταν ο Λοβέρδος επικαλέστηκε το “συμφέρον της πατρίδας και της νεολαίας” ενάντια στην κατάληψη της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ, μας αποκάλυψε πως ο τσαμπουκάς των Φορτσάκηδων κρύβει την αγωνία της κρίσης ενός ολόκληρου καθεστώτος που βαφτίζεται “πατρίδα”. Η καταστολή των ΜΑΤ και των εισαγγελέων ενάντια στο φοιτητικό κίνημα και τις σχολικές καταλήψεις δεν θα περάσει. Η επιχείρηση κατασυκοφάντησης από τα ΜΜΕ και τα τσιράκια της κυβέρνησης θα πέσει στο κενό. Στο κένο έπεσε το λοκ άουτ τους στο ΕΚΠΑ, όπως και τα τάγματα εφόδου καθηγητάδων στη Φιλοσοφική Αθήνας.

Οι μεταρρύθμισεις σε ολόκληρη την εκπαίδευση δεν είναι μεταρρύθμιση, είναι απορρύθμιση και διάλυση της παιδείας, προσαρμογή της στη νέα φάση της κρίσης και χρεοκοπίας του ελληνικού καπιταλισμού. Οι διαγραφές φοιτητών, τα νέα λουκέτα σε πανεπιστήμια και σχολεία, οι αντιδραστικοί οργανισμοί σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, το Νέο Λύκειο και η Τράπεζα Θεμάτων πετάνε τη νεολαία εκτός εκπαιδευτικού συστήματος, στο δρόμο της ανεργίας και του κοινωνικού αποκλεισμού μιας γενιάς που βαφτίζεται “χαμένη” από το σύστημα τους. Το όραμα τους είναι νέα μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού στην υπηρεσία της επιβίωσης τους, για την αποπληρωμή του χρέους και την επίτευξη των φανταστικών “πρωτογενών πλεονασμάτων”.
Να μην περάσει κανένα νέο μέτρο. Να καταργηθούν όλοι οι ψηφισμένοι αντι-εκπαιδευτικοί νόμοι.

Το δόγμα “νόμος και τάξη” σε πανεπιστήμια και σχολεία, η επιχείρηση άμεσης πειθάρχησης του φοιτητικού και του μαθητικού κινήματος, μπορεί και πρέπει να σπάσει στην πράξη. Οι καταλήψεις διαρκείας σε σχολεία και σχολές πρέπει να αποτελέσουν αφετηρία ενός σχεδίου δράσης για την μετατροπή τους σε κέντρα αγώνα ολόκληρης της καταπιεσμένης και εκμεταλλευμένης νεολαίας, για να πλημμυρίσουν οι δρόμοι με την οργή και τα όνειρα της νέας γενιάς. Ο κοινός αντιγραφειοκρατικός συντονισμός της μαχόμενης νεολαίας σε κάθε πόλη και σε ολόκληρη τη χώρα είναι αναγκαίος για την οργάνωση του αγώνα και τη σύνδεση του με την εργατική τάξη και ολόκληρο το λαό που υποφέρει τα βάρη τεσσάρων χρόνων Μνημονίων. Η συνάντηση όλων των διααφορετικών γενιών σε μάχη μπορεί να δώσει πνοή στην οργάνωση μιας Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας για την ανατροπής της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου και της άθλιας Τρόικας.  Η μόνη διέξοδος της νεολαίας από καθολικό κοινωνικό αδιέξοδο είναι η επαναστατική πάλη για την ανατροπή του σαπισμένου καπιταλιστικού συστήματος, το τσάκισμα του καπιταλιστικού κράτους -μαζί και των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου-, η πάλη για μια επαναστατική εργατική κυβέρνηση στηριγμένη στην εξουσία της εργατικής τάξης, για να ανοίξει ο δρόμος για τον πανανθρώπινο ανεξουσίαστο ελευθεριακό κομμουνισμό.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
konservokouti-oen.blogspot.com         www.eek.gr

ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΟΕΝ:
Η ΚΡΙΣΗ ΣΕ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΙΑ
& Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014, 10 πμ
ΑΘΗΝΑ, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ (ΓΚΙΝΗ)