Προοπτικές και Θέσεις του 4ου Συνεδρίου της ΟΕΝ

Προοπτικές και Θέσεις  του 4ου Συνεδρίου
«Θα ζήσουμε την επανάσταση ...
να οργανώσουμε τη νίκη της!»

ΣΧΕΔΙΟ ΠΡΟΟΠΤΙΚΩΝ

Α. “ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΙΑ ΣΚΗΝΗ”

Πέντε χρόνια μετά το πρώτο ξέσπασμα της τρέχουσας παγκόσμιας κρίσης όχι μόνο η πολυπόθητη από τους καπιταλιστές «ανάκαμψη» δεν ήρθε, αλλά ο παγκόσμιος καπιταλισμός βρίσκεται μπροστά σε μια νέα βαθύτατη «βουτιά».

1. Καθολική χρεοκοπία του καπιταλισμού

Τα γιγάντια ποσά που δόθηκαν από τα Κράτη στις τράπεζες όχι μόνο απέτυχαν να «σώσουν» τις τράπεζες, αλλά απειλούν με χρεοκοπία όλα τα σχεδόν τα κράτη που φορτώνουν και αυτά με τη σειρά τους τη δική τους χρεοκοπία στους λαούς. Η απόπειρα «διάσωσης» -για παράδειγμα- της Ελλάδας από τη χρεοκοπία απέτυχε επίσης οικτρά.

2. Ο… «εξελληνισμός» της ευρωζώνης και όλου του κόσμου

Την ίδια τάση συναντά κανείς σε κάθε γωνιά του πλανήτη σήμερα. Όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά όλα τα αστικά κράτη και πρώτα απ’ όλα οι ΗΠΑ αλλά και τα μέλη της Ευρωζώνης απειλούνται, πλέον με … «εξελληνισμό», δηλαδή με χρεοκοπία και ένα «Μνημόνιο», δηλαδή σκληρές περικοπές σε μισθούς-συντάξεις-επιδόματα, απολύσεις και χτυπήματα στα εργασιακά δικαιώματα.

Οι καπιταλιστές σπρώχνουν ολόκληρη την κοινωνία στην καταστροφή για να «σώσουν» οτιδήποτε από το σύστημα τους, το οποίο βυθίζεται ολοένα και πιο πολύ στην παρακμή.

Μαζική ανεργία, ανασφάλιστη εργασία, φτώχεια και καταστολή είναι το παρόν και το μέλλον για τη νεολαία μέσα στον καπιταλισμό.

3. Αδύνατη η «αναζωογόνηση» του συστήματος

Ακόμα και να μετέτρεπαν ολόκληρο τον πλανήτη σε ένα γιγάντιο ναζιστικού τύπου στρατόπεδο συγκέντρωσης δε θα ήταν δυνατό να πληρωθούν τα χρέη που έχουν συσσωρευτεί στην πλάτη του προλεταριάτου όλου του κόσμου, χωρίς αυτό -όμως- να είναι υπεύθυνο γι' αυτά..

Καμία ελπίδα -επίσης- δεν υπάρχει για «ανάκαμψη» της ιμπεριαλιστικής Δύσης μέσω της παραπέρα επέκτασης της στην Ανατολή («αναδυόμενες» αγορές), ούτε από μια μεγαλύτερη «αυτοδύναμη» ανάπτυξη της Ανατολής σε βάρος της Δύσης.

Β. ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΑΡΑΒΙΑΣ

Οι επαναστάσεις στην Αραβία είναι η σημαντικότερη ως τώρα πολιτική συνέπεια της τρέχουσας παγκόσμιας κρίσης. Οι επαναστάσεις αυτές θα «μεταλαμπαδευτούν» σε όλο τον κόσμο.

1. Σε τεράστια κρίση όλα τα πολιτικά καθεστώτα

Η νεολαία στην Αίγυπτο, την Τυνησία, το Μπαχρέιν κλπ. αποτέλεσε τη «μαγιά» και την εμπροσθοφυλακή αυτών των επαναστάσεων.  

Οι «αναδυόμενες» αραβικές χώρες τσακίστηκαν οικονομικά για να «σωθούν» προσωρινά οι ΗΠΑ από μια χειρότερη ύφεση, ωθώντας σε επανάσταση τη νέα γενιά και γενικότερα τους λαούς της περιοχής που καταδυναστευόνταν από αυταρχικά, φιλο-ιμπεριαλιστικά (πρώην εθνικο-απελευθερωτικά) καθεστώτα.

Ανάλογη τύχη θα έχουν και τα καθεστώτα των άλλων «αναδυόμενων» χωρών από τη Λατινική Αμερική μέχρι την Άπω Ανατολή.

Την ίδια τύχη μπορεί να έχουν και τα σαπισμένα «δημοκρατικά» καθεστώτα της ευρωζώνης που αδυνατούν να διαχειριστούν το χτύπημα της παγκόσμιας κρίσης στις χώρες αυτές. Η κυβέρνηση Ομπάμα στις ΗΠΑ έχει αποτύχει να επαναφέρει μια «βιώσιμη» ανάπτυξη στην οικονομία και έχει απογοητεύσει όσους την ανέδειξαν.

Όλες οι (παλιότερα ή πρόσφατα εκλεγμένες) αστικές κυβερνήσεις της Ε.Ε βρίσκονται σε κρίση, όντας αντιμέτωπες με τη διαρκώς αυξανόμενη εργατική και λαϊκή οργή –αλλά και δράση, όπως φαίνεται από τις συνεχείς γενικές απεργίες στην Πορτογαλία, την Ιταλία κλπ.  

2. Οι Ευρωπαίοι καπιταλιστές ετοιμάζουν ένα “Μνημόνιο” για όλη την Ευρώπη

Η Ελλάδα των «Μνημονίων» είναι το πειραματόζωο για όλες τις καπιταλιστικές χώρες και προπαντός εκείνες της Ευρωζώνης.

Παρότι το «ελληνικό πείραμα» έχει αποτύχει οικτρά, οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές δεν έχουν άλλη επιλογή από το να το επαναλάβουν σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, επιχειρώντας να επιβάλλουν ένα «Μνημόνιο» ενάντια σε ολόκληρο το ευρωπαϊκό προλεταριάτο, με τις ίδιες και χειρότερες συνέπειες με αυτές του ελληνικού Μνημονίου.

3. ...και περισσότερο λαϊκά αποδεκτές πολιτικές λύσεις εντός του συστήματος

Γι’ αυτό, οι κυρίαρχοι επιζητούν νέους, λαϊκά πιο αποδεκτούς, τρόπους πολιτικής διαχείρισης της καπιταλιστικής χρεοκοπίας.

Όλα τα ρεφορμιστικά πολιτικά ζόμπι επανέρχονται στο προσκήνιο, επιχειρώντας να «σώσουν» πολιτικά το σύστημα που υπηρετούν και τους θρέφει.

Ελάχιστη έως μηδαμινή, όμως, φαίνεται να είναι η άμεση πολιτική επιρροή αυτών των σχηματισμών στη νέα γενιά των αγωνιστών στην Ευρώπη, όπως φάνηκε και από το «κίνημα των πλατειών» στην Ισπανία το οποίο απέρριψε τα επίδοξα «καπέλα» των σοσιαλδημοκρατών και των «αριστερών».  

4. Παρών ο κίνδυνος της άγριας αντεπανάστασης ενάντια στους λαούς

Μαζί με τον κίνδυνο μιας «εκ των έσω» (δηλαδή μέσα από τη συμμετοχή «εκπροσώπων» του στην κυβέρνηση) αναχαίτισης του κινήματος, υπάρχει και ο κίνδυνος της πιο άγριας κρατικής και φασιστικής παρακρατικής καταστολής –όπως φαίνεται στην Αίγυπτο, τη Συρία αλλά και στις «δημοκρατικές» ΗΠΑ και Ισπανία- η οποία θα μπορούσε να πάρει και τη μορφή ενός «περιφερειακού» πολέμου (στην περίπτωση της Μέσης Ανατολής), παρά την εμφανή –όπως φάνηκε πρόσφατα στη Λιβύη- αδυναμία του ιμπεριαλισμού να πετύχει έστω  και τα ελάχιστα με αυτή τη μέθοδο.

Γ. ΕΛΛΑΔΑ: Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΣ “ΔΙΑΣΩΣΗΣ” ΜΕ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΣΑ

Ανάμεσα στην επαναστατημένη Βόρεια Αφρική και τη χρεοκοπημένη Ευρώπη βρίσκεται η  Ελλάδα, η Ελλάδα των αποτυχημένων πακέτων «διάσωσης» αλλά και η Ελλάδα του Δεκέμβρη και των Γενικών Απεργιών. Εντελώς αποτυχημένη είναι η «Μνημονιακού» τύπου «διάσωση» του ελληνικού καπιταλισμού, ενώ καμία άλλου τύπου (καπιταλιστκή) διάσωση δεν είναι ορατή.

1. Στον προθάλαμο της «ανεξέλεγκτης» χρεοκοπίας

Είναι πλέον σαφές πως μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης Παπανδρέου υπό το βάρος των αποτυχημένων πακέτων και της λαϊκής δράσης, ούτε η τρικομματική κυβέρνηση αστικής «ενότητας» υπό τον Παπαδήμο φαίνεται ικανή να αντιμετωπίσει την κρίση που συνεχώς εντείνεται. Η διαφαινόμενη αποτυχία ακόμα και της πολιτικής του «κουρέματος» του χρέους ανοίγει το δρόμο για την κατάρρευση της κυβέρνησης Παπαδήμου, η οποία συστάθηκε για να φέρει σε πέρας αυτή τη διαδικασία. Βρισκόμαστε όσο ποτέ πριν μπροστά σε μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, μια στάση πληρωμών προς τους ξένους πιστωτές και μια στάση πληρωμών για μισθούς και συντάξεις και οποιαδήποτε άλλη «κοινωνική» παροχή.

2. Η νεολαία σε απόλυτο κοινωνικό αδιέξοδο

Οι συνέπειες της καπιταλιστικής χρεοκοπίας είναι ήδη παρούσες για τη νεολαία: Ένας στους δύο νέους είναι άνεργοι και οι υπόλοιποι παίρνουν μισθούς κάτω από το βασικό. Την ίδια στιγμή 500 χιλιάδες νέοι είναι εγκλωβισμένοι στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, χωρίς ελπίδα στη δουλειά ή ακόμα και στην παραπέρα φοίτηση, ενώ 100 χιλιάδες νέοι κάθε χρόνο μπαίνουν και βγαίνουν από τα σχολεία βιώνοντας το ίδιο αδιέξοδο.

Η αστική τάξη δεν έχει καμία πρόθεση και κανένα σχέδιο να «βελτιώσει» έστω και στο ελάχιστο αυτή την άθλια κατάσταση για τη νεολαία. Νέα «λουκέτα» επιχειρήσεων θα στερήσουν από τους νέους οποιαδήποτε θέση εργασίας, νέα «λουκέτα» σε σχολεία και σχολές θα στερήσουν από τη νεολαία οποιαδήποτε μόρφωση και ελπίδα για μια καλύτερη δουλειά και ζωή, νέες περικοπές σε προνοιακές δαπάνες του κράτους θα στερήσουν οποιαδήποτε στήριξη στους νέους.

ΣΧΕΔΙΟ ΘΕΣΕΩΝ

Δ. ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΧΙ ΔΟΥΛΕΊΑ, ΓΝΩΣΗ ΟΧΙ ΑΠΟΓΝΩΣΗ, ΖΩΗ ΟΧΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗ

Η ΟΕΝ καλεί τη νεολαία σε ασυμβίβαστο αγώνα ενάντια σε ό,τι της στερεί το μέλλον αλλά και το παρόν. Για να μην περάσει ο εκβαρβαρισμός των εργασιακών σχέσεων, η διάλυση της παιδείας και κάθε μορφής ακηδεμόνευτης κοινωνικής ζωής.

1.  Κάτω τα χέρια από τα συλλογικά εργατικά δικαιώματα !  Όχι στην ανεργία και την ελαστική εργασία.

• Παλεύουμε για να μην περάσει καμία απόλυση και καμία μείωση μισθών σε οποιοδήποτε εργασιακό χώρο.
• Για λιγότερη δουλειά – δουλειά για όλους, και όχι δουλεία. Αυτό μπορεί να γίνει με την αναδιανομή του χρόνου εργασίας με βάση όλο το υπάρχον δυναμικό “ντόπιων” και “αλλοδαπών” εργατών, με αξιοπρεπή αμοιβή που να καλύπτει τις ανάγκες μας.
• Τασσόμαστε ενάντια σε κάθε μορφή μερικής και προσωρινής απασχόλησης, “νόμιμη” ή “παράνομη”, κόντρα όχι μόνο στα αφεντικά που ζητάνε περισσότερη εκμετάλλευση προσφέροντας αλλά και το ίδιο στο κράτος το οποίο μέσω του ΟΑΕΔ πριμοδοτεί την ελαστική εργασία.
• Λέμε όχι στην κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, του βασικού μισθού, των “δώρων”, των αυξήσεων και των “ωριμάνσεων”.  
• Η υπεράσπιση του δικαιώματος στη δουλειά δεν μπορεί να γίνει χωρίς ταυτόχρονη πάλη ενάντια συνολικά στην ταξική δουλεία.

2. Όχι στα “λουκέτα” σχολείων και σχολών. Να μην περάσει ο νέος “νόμος-πλαίσιο” στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και το “νέο Λύκειο”!

Η πάλη για το δικαίωμα στη δουλειά είναι άρρηκτα δεμένη με την πάλη για το δικαίωμα στη μόρφωση. Παλεύουμε

• για να πεταχτούν έξω οι επιχειρήσεις από τα σχολεία και τις σχολές που επιχειρούν να διαμορφώσουν απόφοιτους απόλυτα προσαρμοσμένους στις ελαστικές σχέσεις εργασίας.

• για να καταργηθεί  ο νέος νόμος-πλαίσιο για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ και να μην περάσει το νομοσχέδιο για το “νέο Λύκειο”.  
• Λέμε όχι στις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων και σχολών και απαιτούμε τη συνολική αναδιοργάνωση της εκπαίδευσης με βάση τις ανάγκες της εργατικής τάξης και της κοινωνικής χειραφέτησης, και όχι των καπιταλιστών.
• Βασικός όρος για τη πλατιά μόρφωση της νεολαίας και όλου του λαού είναι αποκλειστικά δημόσια δωρεάν παιδεία, χωρίς κανένα ταξικό, εξεταστικό ή “εκ-παιδευτικό” φραγμό, ανοιχτή σε κάθε κατάκτηση του ανθρώπινου “πολιτισμού” που μπορεί να μας απελευθερώσει από τα ταξικά δεσμά.
• Τα υπάρχοντα  συνδικαλιστικά όργανα του φοιτητικού κινήματος (πχ ΕΦΕΕ, ΕΣΕΕ) δεν μπορούν εν πολλοίς να διεξάγουν αυτήν την πάλη. Μόνο οι γενικές συνελεύσεις και ο πανεθνικός συντονισμός τους μπορεί να την αναλάβει.  

3. Ελεύθερη μετακίνηση και πρόσβαση στην καλλιτεχνική δημιουργία, εκπαίδευση και διασκέδαση

Πέρα από τη μόρφωση,  διεκδικούμε κάθε άλλη πλευρά της κοινωνικής ζωής την οποία στερούν οι καπιταλιστές από τη νεολαία.

• Απαιτούμε δωρεάν, ελεύθερες μετακινήσεις και ελεύθερους δημόσιους και ευρύτερα κοινωνικούς χώρους ενάντια στην γκετοποίηση των γειτονιών και την εμπορευματοποίηση των ελεύθερων χώρων και των τεχνών.
• Διεκδικούμε το δικαίωμα στην δωρεάν καλλιτεχνική εκπαίδευση - δημιουργία – διασκέδαση κόντρα στους αστούς “καλλιτεχνικούς” επιχειρηματίες και  ταυτόχρονα τη δωρεάν πρόσβαση σε θέατρα, κινηματογράφους, εκθέσεις κλπ. Τους ίδιους στόχους έχουμε και σε σχέση με τον αθλητισμό κ.ο.κ.

Ε. ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Ο αγώνας ενάντια στα δεινά της καπιταλιστικής χρεοκοπίας πρέπει να γίνει αγώνας ενάντια στον ίδιο τον καπιταλισμό – για την επαναστατική ανατροπή του. Στον αγώνα αυτό πρέπει να βρεθεί στην πρώτη γραμμή η νεολαία, η εργατική τάξη πρέπει να είναι ενωμένη με στόχο την κατάληψη της εξουσίας και μια σοσιαλιστική διεθνιστική διέξοδο από το το σύστημα.

 

1. Ενάντια στους τεχνητούς διαχωρισμούς της εργατικής τάξης. Ίσα δικαιώματα-κοινή οργάνωση για όλους τους εργάτες

Η πάλη της νεολαίας πρέπει να δοθεί μαζί με όλη την εργατική τάξη. Και αυτό γιατί οι καταστρεπτικές συνέπειες της καπιταλιστικής χρεοκοπίας αφορούν όλες τις γενιές της εργατικής τάξης.

Η νέα γενιά δεν μπορεί να κατακτήσει τίποτα χωρίς την ενεργό υποστήριξη των παλιότερων γενιών, ενώ οι παλιότερες γενιές δεν μπορούν να διατηρήσουν καμία από τις κατακτήσεις τους χωρίς την ενεργό υποστήριξη της νέας γενιάς.

• Απαιτούμε την άμεση και χωρίς όρους εγγραφή των νέων στα σωματεία, την αποτίναξη της γραφειοκρατική ηγεσίας από αυτά και την κοινή αυτοργάνωση τους μέσα από ανοιχτές επιτροπές αγώνα.

Τίποτα, επίσης, δεν μπορούν να κερδίσουν οι εργάτες που βρίσκονται ήδη εδώ (οι “ντόπιοι”) χωρίς την κοινή τους πάλη με εκείνους που έρχονται από άλλες περιοχές του κόσμου (οι “αλλοδαποί”).  

• Λέμε όχι στο ρατσισμό, στον εθνικισμό, το φασισμό και το μιλιταρισμό, τα κόμματα και τις παρακρατικές συμμορίες του και παλεύουμε να τους τσακίσουμε στο δρόμο με διαδηλώσεις και ομάδες αυτοάμυνας.

2. Όχι στα μέτρα εκβαρβαρισμού της κοινωνίας – Έξω η Τρόικα και οι τραπεζίτες

Όχι μόνο τα βάρβαρα μέτρα που παίρνονται εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια δεν αποσκοπούν στο να ζήσει καλύτερα η νέα γενιά, αλλά τσακίζουν και την ελάχιστη δυνατότητα επιβίωσης κάθε γενιάς, κάθε ανθρώπου.

Γι' αυτό καλούμε τη νεολαία να παλέψει μαζί με τους εργάτες :

• για την ανατροπή του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Σταθερότητας και κάθε άλλου “πακέτου” αντιλαϊκών μέτρων  οποιασδήποτε αστικής κυβέρνησης.
• για τη δημιουργία εστιών αντίστασης με κάθε μαζικό αγωνιστικό μέσο (σωματεία, επιτροπές αγώνα, λαϊκές συνελεύσεις κλπ.).

Απέναντι στο διαρκές αστικό δίλημμα “χρεοκοπία ή νέα μέτρα” απαντάμε με το σύνθημα:

• της διαγραφής ολόκληρου του χρέους και της εθνικοποίησης των τραπεζών και όλων των βασικών πυλώνων της οικονομίας (ενέργεια, πρώτες ύλες, κατεργασμένα προϊόντα μαζικής κατανάλωσης, εμπορικές αλυσίδες κλπ.) κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση χωρίς καμιά αποζημίωση σε κανένα αφεντικό.
• Πρέπει να παλέψουμε για το συντονισμό κάθε μαχόμενης δύναμης και κάθε μαχόμενης των εργαζομένων για την οργάνωση μιας γενικής πολιτικής πανεργατικής απεργίας διαρκείας.

3. Κάτω η  κυβέρνηση Παπαδήμου-ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-φασιστοειδών. Για την εξουσία των εργατικών συμβουλίων

Ελάχιστος όρος για την ικανοποίηση ενός  προγράμματος σωτηρίας των εργαζομένων και των πλατύτερων λαϊκών στρωμάτων  από τα δεινά της καπιταλιστικής χρεοκοπίας είναι:

• η ανατροπή της κυβέρνησης του μεγαλοτραπεζίτη Παπαδήμου, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και των φασιστοειδών του ΛΑΟΣ και οποιασδήποτε άλλης αστικής κυβέρνησης από το εργατικό κίνημα,
• η αποτίναξη της κηδεμονίας της Τρόικας,
• η έξοδος από την ευρωζώνη και την ΕΕ και πάνω από όλα η έξοδος από το έδαφος του καπιταλισμού – η ανατροπή του καπιταλισμού.

Αυτός ο καθολικός κοινωνικός μετασχηματισμός δεν μπορεί να γίνει εάν η ίδια η εργατική τάξη, επικεφαλής όλων των εκμεταλλευμένων και καταπιεσμένων στρωμάτων, δεν πάρει την εξουσία και τις τύχες αυτής της κοινωνίας στα χέρια της, τσακίζοντας ανελέητα την αστική αντεπανάσταση, το αστικό κράτος, το στρατό – την αστυνομία, ανατρέποντας κάθε εξουσιαστική σχέση μέσα στην κοινωνία.

• Λέμε όχι σε κάθε σενάριο σύστασης μιας αριστερής ή λαϊκής κυβέρνησης στο έδαφος του καπιταλισμού και δε θεωρούμε πως αρκεί μια λαϊκή πίεση για την απόσπαση κατακτήσεων από  τους καπιταλιστές.
• Μόνο η  η εξουσία των εργατικών συμβουλίων μπορεί να διαμορφώσει ένα πλαίσιο ικανοποίησης των εργατικών και ευρύτερα κοινωνικών αναγκών και επιθυμιών και να ανοίξει το δρόμο στην πλήρη κοινωνική χειραφέτηση.

Η νεολαία, με το ενθουσιασμό, την εφευρετικότητα  και τη μαχητικότητα της πρέπει και μπορεί να τεθεί εμπροσθοφυλακή κάθε κοινωνικού αγώνα, παλεύοντας  το στόχο αυτό.

4. Νέοι της Ευρώπης και όλου του κόσμου: Εμπρός για την παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση

Η πάλη για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας μπορεί να ξεκινήσει σε μία χώρα -αφού το προλεταριάτο κατακτήσει την εξουσία- αλλά δεν μπορεί να  ολοκληρωθεί χωρίς τη νίκη της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης, πρώτα από στα μητροπολιτικά κέντρα του καπιταλισμού στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

• Παλεύουμε για την ανατροπή όλων των καπιταλιστικών κυβερνήσεων, τη διάλυση της αυτοδιαλυόμενης Ευρωζώνης και Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης από την ίδια την επαναστατική δράση της εργατικής τάξης.

Καλούμε την νεολαία όλης της Ευρώπης, την “αγανακτισμένη” νεολαία που κατέκλυσε τις πλατείες όλων των πρωτευουσών της Ευρώπης, την εξαγριωμένη νεολαία της Βρετανίας και όλων των μητροπολιτικών γκέτο, την αγωνιζόμενη μαθητική, φοιτητική και εργατική νεολαία που συμμετείχε στις αλλεπάλληλες γενικές απεργίες  σε κοινό αγώνα με τη νεολαία αυτή της χώρας για να αποτινάξουμε τον καπιταλιστικό ζυγό που απειλεί τους λαούς αυτής της περιοχής, αλλά και όλου του κόσμου με μια καταστροφή αντίστοιχη (αν όχι μεγαλύτερη) από εκείνη του Β' παγκοσμίου πολέμου.

• Να οικοδομήσουμε τώρα μια εργατική επαναστατική Διεθνή, την 4η Διεθνή -που ίδρυσε πριν πάνω από 70 χρόνια ο Λέον Τρότσκι και οι σύντροφοι τους- για τη νίκη της παγκόσμιας σοσιαλιστική επανάστασης και τον πανανθρώπινο ελευθεριακό κομμουνισμό!

5. Για την οικοδόμηση της Οργάνωσης Επαναστατικής Νεολαίας

Στη βάση αυτών των προοπτικών και αυτού του προγράμματος θέσεων καλεί η ΟΕΝ τη νεολαία να ενταχθεί άμεσα στις γραμμές της και να παλέψει σε κάθε συνοικία, σε κάθε χώρο δουλειάς και σπουδής.

• Δεν αρκεί απλώς ο αγώνας, ούτε καν ο συντονισμένος και μαχητικός συλλογικός αγώνας για να νικήσουμε.
• Χρειαζόμαστε μια οργάνωση των πιο ανήσυχων, πιο ανυπότακτων και πιο πρωτοπόρων δυνάμεων της νεολαίας που θα ηγηθεί -χωρίς να τις υποκαθιστά- των νεολαιίστικων μαζών που ασφυκτιούν και εξεγείρονται ενάντια στην καπιταλιστική σκλαβιά.

Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας είναι η μοναδική οργάνωση νεολαίας που:

• συνδέει κάθε επιμέρους αγώνα με την επαναστατική πάλη για την εργατική εξουσία
• θεωρεί αυτή την πάλη επείγουσα εξαιτίας της προχωρημένης παρακμής του καπιταλισμού και του πολιτικού συστήματος διαχείρισης του, αλλά και της νέας επαναστατικής ανόδου της διεθνούς ταξικής πάλης
• αρνείται κάθε υποκατάστατο της άμεσης μαζικής δράσης ακόμα και αν αυτό ντύνεται με αγωνιστικό μανδύα (πχ σωματεία) ή πραγματικές αγωνίες του αγωνιζόμενου κόσμου (πχ για τη λεγόμενη ενότητα της αριστεράς)
• έχει ως αφετηρία της θεωρίας και της δράσης της την παγκόσμια ταξική πάλη θεωρώντας σαν μόνο σύμμαχο της το παγκόσμιο προλεταριάτο και σαν όπλο της τη  Διεθνή επαναστατική του οργάνωση, την Τέταρτη Διεθνή.