Ανακοίνωση του Συμβουλίου Δράσης της ΟΕΝ για το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών της 17ης Απρίλη 2013

Ανακοίνωση του Συμβουλίου Δράσης της ΟΕΝ

για το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών της 17ης Απρίλη 2013

ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ

ΜΙΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ

ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΩΡΑ ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ

ΣΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ!

Το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών της Τετάρτης 17 Απρίλη είναι ιστορικό.

Για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια, οι φοιτητικές κάλπες ανέδειξαν ισόπαλους τους δύο βασικούς πολιτικούς χώρους στη φοιτητική “κοινότητα”, με το σύνολο, όμως, των αριστερών δυνάμεων να βρίσκεται στο κατώφλι της κατάκτησης της πλειοψηφίας των ψήφων.

Από τη μια μεριά βρίσκεται το σύνολο των αριστερών φοιτητικών κινήσεων οι οποίες έφτασαν φέτος στο κορυφαίο ως τώρα σημείο μετά από μια διαχρονική περίοδο ανόδου και από την άλλη την παρακμάζουσα ΔΑΠ που έχει προ πολλού χάσει την παλιά της δύναμη.

• Πιο συγκεκριμένα, οι αριστερές δυνάμεις στα πανεπιστήμια (ΠΚΣ-ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ κ.ά) έλαβαν συνολικά 25.599 ψήφους, ενώ η ΔΑΠ έλαβε λίγο λιγότερες, δηλαδή 25.592.
• Συνεπώς τα ποσοστά των δύο βασικών πολιτικών χώρων στα ΑΕΙ της χώρας είναι ουσιαστικά σχεδόν ταυτόσημα, δηλαδή, δηλαδή ο καθένας πόλος έλαβε γύρω στο 37,5% (αθροιστικά 75%).
• Αντίθετα μέχρι και πέρσι, η ΔΑΠ υπερτερούσε ακόμα αισθητά έναντι των αριστερών δυνάμεων, καθώς στις φοιτητικές εκλογές του 2012 έλαβε ποσοστό 36,9% έναντι 34,3% των ΠΚΣ-ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ κλπ.

Η άνοδος των αριστερών φοιτητικών κινήσεων οφείλεται σαφέστατα στη γενικότερη άνοδο του λαϊκού κινήματος την τελευταία τριετία (και ειδικά τον περασμένο χρόνο, δηλαδή το 2012), η οποία, αν και σε ένα μικρό βαθμό, συμπαρέσυρε και το φοιτητικό κίνημα (πχ συμμετοχή στις γενικές απεργίες, κίνημα κατά νόμου Διαμαντοπούλου, σχέδιο Αθηνά κλπ.).

Ο λόγος για τον οποίο η άνοδος της αριστεράς στα πανεπιστήμια δεν ήταν ακόμα μεγαλύτερη δεν ήταν η «έλλειψη ενότητας», αλλά η έλλειψη ενός διακριτού πόλου συσπείρωσης της όλης στροφής των φοιτητικών μαζών προς τα αριστερά, ο οποίος θα ανέβαζε αισθητά τα εκλογικά ποσοστά του συγκεκριμένου χώρου.

Ένα τέτοιος πόλο φάνηκε για άλλη μια φορά πως δεν μπορεί να αποτελέσει η σταλινική ΠΚΣ του πληγωμένου (μετά τις εθνικές εκλογές του Μάη – Ιούνη του 2012), διασπαστικού και γραφειοκρατικού ΚΚΕ.

Δεν μπορεί να είναι όμως ούτε η Αριστερή Ενότητα (ΑΡΕΝ) η οποία απέτυχε παταγωδώς να καρπωθεί την τεράστια εκλογική επιτυχία του πολιτικού στηρίγματος της (ΣΥΡΙΖΑ), λόγω και της κάμψης της δυναμικής του τελευταίου.

Ένα τέτοιο πόλο θα μπορούσε δυνητικά να αποτελέσει η ΕΑΑΚ, παρότι αποτελεί την πιο κερδισμένη δύναμη των εκλογικών αναμετρήσεων μετά το 2006. Η άνοδος της δικαιώνει σε σημαντικό βαθμό, την επιλογή της Οργάνωσης Επαναστατικής Νεολαίας να συμμετέχει εδώ και πάνω από μία δεκαετία στα σχήματα της. Ωστόσο, η προσπάθεια απόλυτης πολιτικής προσαρμογής της στο κεντριστικό μετωπικό πλαίσιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ολοένα και μεγαλύτερο δεξιόστροφο αλληθώρισμα της προς την ΑΡΕΝ-ΣΥΡΙΖΑ δεν επιτρέπουν μέχρι αυτή την στιγμή κάτι τέτοιο.

Εξάλλου, αποδεικνύεται πως η μαχητικότητα και η ενωτική διάθεση χωρίς ξεκάθαρο επαναστατικό πολιτικό στίγμα δεν αρκούν για τη συσπείρωση των πιο ανυπότακτων δυνάμεων του φοιτητικού κινήματος.

Για ένα τέτοιο στίγμα, πρόγραμμα και στόχο πάλεψε και συνεχίζει να παλεύει η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας εντός και εκτός των σχημάτων της ΕΑΑΚ, τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια και αυτών των φοιτητικών εκλογών. Μέλημα μας ήταν να περάσει μια επαναστατική διεθνιστική γραμμή μέσα στο φοιτητικό κίνημα, η αυτοοργάνωση των φοιτητών μέσα από τις γενικές συνελεύσεις τους, η οργάνωση καταλήψεων – διαδηλώσεων διαρκείας, ο κοινός αντιγραφειοκρατικός συντονισμός με τους εργαζόμενους και ανέργους εργάτες για την μια γενική πολιτική απεργία διαρκείας, για την ανατροπή της ντόπιας και ξένης τρόικας, την εργατική εξουσία και τον παγκόσμιο κομμουνισμό.

Μ' αυτή τη γραμμή παλέψαμε μέσα στα σχήματα της ΕΑΑΚ όπου συμμετέχουμε. Μ’ αυτή τη γραμμή παλέψαμε και όπου αναγκαστικά κατεβήκαμε μόνοι μας, με ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο και μάλιστα έξω από τη «στέγη» της ΕΑΑΚ, όπως συνέβη στην Αρχιτεκτονική του Βόλου, όπου μέλη μας διαγράφηκαν με άθλιο γραφειοκρατικό τρόπο και για απαράδεκτο λόγο από την ΕΑΑΚ Αρχιτεκτονικής αλλά και απ’ όλη την ΕΑΑΚ Βόλου  .Το θετικό αποτέλεσμα του ψηφοδελτίου της ΟΕΝ στην Αρχιτεκτονική Βόλου (7% και 1 έδρα στο ΔΣ) δικαιώνει τη στάση μας και, δυναμώνει την πολιτική βούληση μας να μη δεχτούμε κανένα δεξιόστροφο κεντριστικό γραφειοκρατικό «καπέλο» σε κανένα σχήμα, σε καμία σχολή!

Η σχετική ανθεκτικότητα της ΔΑΠ οφείλεται, κατά πρώτον, στην ύπαρξη ενός μαζικού δεξιού σκληρού πυρήνα που έχει διαμορφωθεί επί δύο και πλέον δεκαετίες στο εσωτερικό της και ο οποίος συντηρείται πλέον και λόγω του γεγονότος ότι η ΝΔ αποτελεί μακράν τη μόνη αξιόπιστη αμιγώς αστική δύναμη διακυβέρνησης στη χώρα.

Από εκεί και πέρα, οι άλλες ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις που έχουν προκύψει εν πολλοίς από τα σπλάχνα της ελληνικής δεξιάς (Ανεξάρτητοι Έλληνες, Χρυσή Αυγή) δεν έχουν ακόμα κατορθώσει να στήσουν φοιτητικές (και γενικότερα συνδικαλιστικές παρατάξεις) και έτσι εξακολουθούν να ψηφίζουν ΔΑΠ.

Τέλος, η ασταμάτητη κατάρρευση της Πασοκικής ΠΑΣΠ έχει ωθήσει διάφορες συντηρητικές φοιτητικές δυνάμεις να στηρίξουν εναλλακτικά τη δεξιά ΔΑΠ.

Η διαμόρφωση μιας αριστερής πλειοψηφίας στα πανεπιστήμια αποτελεί ένδειξη των νέων καθηκόντων που τίθενται στα πιο πρωτοπόρα κομμάτια του φοιτητικού κινήματος.

Αυτά δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να εξαντληθούν σε κάποιες... ακούραστες εκκλήσεις αριστερής ενότητας.

Η ενότητα στη δράση των φοιτητικών δυνάμεων της αριστεράς ενάντια στα αντι-εκπαιδευτικά μέτρα, τα μνημόνια, την τρόικα, την κυβέρνηση κλπ. είναι, πράγματι, αναγκαία και εφικτή σήμερα όσο ποτέ.

Ωστόσο αυτή η ενότητα δε θα έχει κανένα αποτέλεσμα ούτε καν στους επιμέρους στόχους της (πχ να μην περάσει ένας εκπαιδευτικός νόμος) αν δεν σφυρηλατηθεί στη βάση της πολιτικής ανεξαρτησίας του φοιτητικού κινήματος απέναντι στην αστική τάξη, τα κόμματα, τους μηχανισμούς και τα σχέδια της.

Γι' αυτό χρειάζεται η οικοδόμηση μιας τροτσκιστικής οργάνωσης της σπουδάζουσας νεολαίας, της Οργάνωσης Επαναστατικής Νεολαίας.

Σ.Δ. της ΟΕΝ

Αθήνα, 24/4/2013